“Τα τρομοδέματα έδειξαν τον κίνδυνο της πολιτικής πρόκλησης». Ο αρθρογράφος John Cassidy του New Yorker υπέγραψε μια ανάλυση όπου καταδείκνυε πως η εμπρηστική ρητορική του Αμερικάνου Προέδρου ευθύνεται για την αποστολή των τρομοδεμάτων σε πολιτικά πρόσωπα και μίντια που έχουν μπει στο στόχαστρο του στο πλαίσιο της ευρύτερης ρητορικής μίσους. Ήταν ένα από τα πολλά αμερικανικά μέσα ενημέρωσης που έλαβαν θέση εναντίον του μεγιστάνα του real estate. Η πολιτική πόλωση στις ΗΠΑ έχει λάβει δίχως άλλο πλέον διαστάσεις τρομοκρατίας εν μέσω της προεκλογικής περιόδου για τις ενδιάμεσες εκλογές. Ο πορτοκαλί Ντόναλτ- όπως τον αποκαλούν έχει κριθεί πολλάκις πνευματικά- αν όχι ψυχικά- ακατάλληλος για Πρόεδρος. Τα νούμερα όμως δεν είναι εναντίον του. Ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης είναι 4.2% και το ποσοστό ανεργίας μόλις 3.7%. Η μείωση δε των φορολογικών βαρών δείχνει να έχει ικανοποιήσει την αμερικανική μεσαία τάξη. Με άλλα λόγια; Επί Τραμπ η πορεία της αμερικανικής οικονομίας δεν θεωρείται κακή. Τα επίπεδα πολιτικού ενδιαφέροντος στις ΗΠΑ είναι ωστόσο χαμηλά. Στις εκλογές του 2016 ο Τραμπ εξελέγη Πρόεδρος με το 46% των ψήφων και με την προσέλευση να ανέρχεται σε μόλις 55,7%.
Για ποιο λόγο όμως οι midterms ρισκάρουν να αλλάξουν τα πάντα για τον Τραμπ; Το ερώτημα έθεσε η γαλλική Figaro σημειώνοντας πως η Αμερική κρατά την ανάσα της εν όψει των εκλογών της 6ης Νοεμβρίου καθώς θα ανανεωθεί ένα μεγάλο μέρος του Κογκρέσου. Συγκεκριμένα ανανεώνονται οι 435 της Βουλής των Αντιπροσώπων και 35 από τις100 έδρες της Γερουσίας. Ως γνωστόν οι ενδιάμεσες εκλογές δεν ευνοούν το κόμμα που ελέγχει το Λευκό Οίκο. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στους δημοκρατικούς. Ίσως γιατί μεταξύ άλλων οι ενδιάμεσες εκλογές διεξάγονται αυτή τη φορά στη σκιά της περίφημης υπόθεσης Καβανο- η οποία σύμφωνα με τους ειδικούς πολιτικούς αναλυτές θα επηρεάσει την ψήφο των γυναικών εις βάρος του βαθύπλουτου μεσίτη που κρατά το τιμόνι μιας υπερδύναμης σε κρίση ταυτότητας. Οι Δημοκρατικοί έχουν παίξει ήδη αυτό το «χαρτί της καμπάνιας me too» κινητοποιώντας τις γυναίκες ψηφοφόρους να καταδικάσουν στις κάλπες την « μπρουτάλ παρέα του φαλλοκράτη». Δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλέπουν τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου- στα μέσα της πρώτης θητείας του Τραμπ- ως ένα είδος δημοψηφίσματος για τον Αμερικανό Πρόεδρο .
«Τα πράγματα μπορούν να πάνε χειρότερα . Και με εκείνον πηγαίνουν πάντα». Η Gail Collins των New York Times επέλεξε να σχολιάσει με αυτό τον τρόπο την απόφαση του Τραμπ να βγάλει το στρατό στο δρόμο για να προστατεύσει- όπως είπε-τα σύνορα της χώρα του καθώς ένα καραβάνι μεταναστών από την Κεντρική Αμερική οδεύει προς τις ΗΠΑ. Η Αμερικανίδα αρθρογράφος παρέλειψε να προσθέσει πως ο Τραμπ παραμένει συνεπής στις θέσεις του για τα όπλα και τη βία. Λίγο καιρό πριν από τις εκλογές του 2016 που τον ανέδειξαν Πρόεδρο των ΗΠΑ είχε δηλώσει πως αισθάνεται καλύτερα όταν οπλοφορεί. Και οι λέξεις του είναι σφαίρες όπως του χρεώνουν σήμερα τα αμερικανικά μέσα, από τους New York Times μέχρι τη Washington Post. «Όταν οι βόμβες έφτασαν στο ταχυδρομικό κουτί, το ντιμπέιτ ξεκίνησε: τι ρόλο παίζει η βίαιη πολιτική ρητορική στις πραγματικές πράξεις βίας;Το ερώτημα έθεσε το CNN που ήταν ανάμεσα στους αποδέκτες των τρομοδεμάτων. Μόνο που ο αδαής Πρόεδρος με το φτωχό γλωσσικό προφίλ- όπως είχε πει και ο εμβληματικός Αμερικάνος συγγραφέας Φίλιπ Ροθ- ξέρει πώς να «μιλά» στους μικρομεσαίους λευκούς της επαρχιακής Αμερικής. Άρα- δυστυχώς- δεν είναι καθόλου βέβαιο ακόμα πως ο Τραμπ έχει γίνει βαρίδι για τους Ρεπουμπλικανούς.
