Η πρώτη κατοικία και... το θέατρο της πολιτικής
Αν οι παράγοντες των αγορών έπαιρναν στα σοβαρά την ελληνική πολιτική ειδησεογραφία και τα πρωτοσέλιδα (ορισμένων) εφημερίδων, σήμερα οι τιμές των μετοχών και των ομολόγων θα έπρεπε να είχαν καταρρεύσει.
Όποιος ρίξει μια ματιά στις τιμές των αγορών, όμως, διαπιστώνει ότι η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ότι οι αγορές διατηρούν (περιέργως;) την ψυχραιμία τους μπροστά στις εκπορευόμενες από την κυβέρνηση «διαρροές» περί «μονομερούς ενέργειας» για την προώθηση του νομοσχεδίου για την προστασία της πρώτης κατοικίας, που υπό άλλες συνθήκες ίσως να έκαναν πολλούς να αναρωτηθούν αν βρισκόμαστε μπροστά σε μια επανάληψη του δράματος του 2015.
Την ίδια στιγμή, Έλληνες τραπεζίτες που βρίσκονταν στο Λονδίνο για την ετήσια εκδήλωση της Morgan Stanley για το χρηματοπιστωτικό τομέα ανέφεραν ότι οι εκπρόσωποι θεσμικών επενδυτών με τους οποίους είχαν αρκετές επαφές ρώτησαν για πολλά άλλα θέματα, όχι όμως και για το «δράμα» με την πρώτη κατοικία.
Φαίνεται ότι όλοι οι σοβαροί οικονομικοί παράγοντες μπορούν πλέον να ξεχωρίζουν πολύ καλά το θέατρο της πολιτικής από τα γεγονότα με πραγματικό και σοβαρό αντίκρισμα στην οικονομική ζωή. Αντιλαμβάνονται ότι η ιστορία του 2015 δεν μπορεί σήμερα να επαναληφθεί ούτε σαν φάρσα, ότι όποιες και αν είναι οι διαφωνίες με τους Ευρωπαίους για το θέμα της πρώτης κατοικίας οι δύο πλευρές δεν πρόκειται να οδηγηθούν σε μια ανεξέλεγκτη σύγκρουση, αλλά σε έναν κοινά αποδεκτό συμβιβασμό.
Κατά το επικρατέστερο σενάριο, για τα στελέχη του τραπεζικού τομέα που παρακολουθούν στενά την υπόθεση, η κυβέρνηση προσπαθεί με τις προειδοποίησης – απειλές περί μονομερούς ενέργειας να πολιτικοποιήσει τη - δύσκολη – τεχνική διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, να τους ασκήσει πίεση, ώστε να μην επιμείνουν σε κάποιες παρατηρήσεις τους, οι οποίες θα έκλειναν πολύ την περίμετρο προστασίας των δανειοληπτών, με δυσμενή πολιτικά αποτελέσματα για την κυβέρνηση.
Όμως, οι πιο ψύχραιμοι παρατηρητές εκτιμούν ότι αυτό η πολιτική... θεατρική παράσταση που έχει στηθεί έχει νόημα περισσότερο ως μια προσπάθεια προσέλκυσης ψηφοφόρων ενόψει της κρίσιμης αναμέτρησης των ευρωεκλογών, παρά ως έναρξη μιας συγκρουσιακής διαδικασίας, που δεν θα έφερνε μόνο την κυβέρνηση σε σύγκρουση με τους Ευρωπαίους δανειστές, αλλά θα μπορούσε να προκαλέσει ευρύτερη διαταραχή στις αγορές και στο οικονομικό κλίμα.
Θεωρητικά, υπάρχει πάντα η πιθανότητα – και αυτό είναι το δεύτερο σενάριο που διακινείται στους τραπεζικούς κύκλους – να επιλέξει η κυβέρνηση την οδό της σύγκρουσης με τους Ευρωπαίους, με όποιο κόστος και αν αυτό έχει για την οικονομία, για να στήσει γρήγορα κάλπες εθνικών εκλογών τον Μάιο, επιχειρώντας να... κερδοσκοπήσει πολιτικά πάνω σε ένα ηρωικό αφήγημα από το παρελθόν: «ματώνουμε στη μάχη με τους δανειστές για να σώσουμε τα σπίτια των Ελλήνων».
Ακόμη και αν υπάρχουν τέτοιες μύχιες σκέψεις στα μυαλά κυβερνητικών στελεχών, το σενάριο του... απονενοημένου διαβήματος, που θα είχε άλλο νόημα πριν από τέσσερα χρόνια, σήμερα δεν είναι πιθανό να εφαρμοσθεί. Ίσως γιατί είναι και εντελώς αβέβαιο αν θα φέρει τα προσδοκώμενα πολιτικά αποτελέσματα: αν έχει ψηφοφόρους να κερδίσει το κυβερνών κόμμα, επειδή θα εκτιμήσουν την... ηρωική του πρωτοβουλία, έχει άλλους τόσους, ή περισσότερους, να χάσει, επειδή θα διαψευσθεί με πάταγο το αφήγημα περί επιστροφής της χώρας στην κανονικότητα.