Ο εργοδότης δύναται στα πλαίσια επίτευξης των σκοπών της επιχείρησής του, να μεταβάλλει την έδρα αυτής, να δημιουργεί υποκαταστήματα και να οργανώνει γενικώς, καθ’ οιονδήποτε τρόπο θεωρεί εκείνος, τα της επιχείρησής του. Ωστόσο, αναφορικά με το εργατικό δυναμικό αυτής, ο εργοδότης δεν έχει -κατ’ αρχήν- την ίδια ελευθερία κινήσεων.
Καταρχάς, ο εργοδότης πρέπει, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, να προβαίνει σε προηγούμενη ενημέρωση των εργαζομένων, ώστε όσοι δεν θελήσουν να ακολουθήσουν την επιχείρηση στις νέες εγκαταστάσεις της, να έχουν τη δυνατότητα ανεύρεσης νέας απασχόλησης. Να επισημάνουμε ότι, εάν από την ίδια την ατομική σύμβαση ορίζεται ρητά ότι η εργασία θα παρέχεται σε συγκεκριμένο τόπο ή ότι ο εργαζόμενος θα μετατίθεται υπό προϋποθέσεις, τότε για ενδεχόμενη αλλαγή του τόπου παροχής της εργασίας θα πρέπει να υπάρξει κοινή συμφωνία των μερών, άλλως η μονομερής ενέργεια του εργοδότη θα συνεπάγεται δυσμενείς για αυτόν συνέπειες. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στην περίπτωση εκείνη κατά την οποία μέσω της μεταφοράς της επιχείρησης, ουσιαστικά επέρχονται σημαντικές μεταβολές στην επαγγελματική και προσωπική ζωή του εργαζομένου.
Έχει κριθεί για παράδειγμα πως εάν ο νέος τόπος εγκατάστασης της επιχείρησης βρίσκεται αρκετά μακριά από τον παλαιό και ο εργοδότης δεν αναλαμβάνει τη μεταφορά των εργαζομένων ή τα έξοδα αυτών, τότε μονομερής μεταβολή εκ μέρους του εργοδότη του τόπου παροχής της εργασίας, συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων της σύμβασης. Καταλήγοντας να τονίσουμε ότι σε κάθε περίπτωση ο καθορισμός νέου τόπου εργασίας εκ μέρους του εργοδότη θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τους κανόνες της καλής πίστης και κατά δίκαιη κρίση.
*Η κα Ρωσάνα Παναγιώτου είναι Δικηγόρος, LLM Εργατικού Δικαίου. Αν υπάρχει κάποιο ζήτημα που σας απασχολεί μπορείτε να μας ρωτήσετε: rosanapanagiotou@gmail.com.
