Το 2007, η οικογένεια του Τζάρεντ Κούσνερ – του γαμπρού του Ντόναλντ Τραμπ – αγόρασε το κτήριο της Πέμπτης Λεωφόρου στον αριθμό 666, ένα κτήριο με γραφεία στο Μανχάταν, πληρώνοντας την τιμή – ρεκόρ για την εποχή του 1,8 δισ. δολαρίων όταν οι τιμές των ακινήτων βρίσκονταν στα ύψη. Σύντομα, αποδείχτηκε μία από τις χειρότερες συμφωνίες real estate στην ιστορία του Μανχάταν, καθώς η οικογένεια δεν μπορούσε καν να καλύψει τις πληρωμές του δανείου από τα χρήματα που έβγαζε νοικιάζοντας τα γραφεία.
Από τότε όμως που ο πεθερός του μπήκε στο Λευκό Οίκο, ο Τζάρεντ Κούσνερ, προσπαθεί να κάνει ακόμη μεγαλύτερες συμφωνίες – ανάμεσά τους και την επίλυση του Παλεστινιακού ζητήματος. Πέραν του ότι πρόκειται για ένα θέμα εξαιρετικά πιο περίπλοκο από το real estate του Μανχάταν, η συμφωνία που προσφέρει ο Κούσνερ στους Παλαιστινίους κάνει το ντιλ με το κτίριο της Πέμπτης Λεωφόρου να μοιάζει με το ντιλ του Ολλανδού που αγόρασε το 1626 το Μανχάταν από τους Ινδιάνους για 100 δολάρια…
Αυτό ισχύει επειδή ο Κούσνερ ουσιαστικά δίνει στους Παλαιστινίους μπιχλιμπίδια: δηλαδή τίποτα απολύτως. Το οικονομικό σχέδιο του Κούσνερ για την Παλαιστίνη περιέχει επενδύσεις 50 δισ. δολαρίων, μόνο που δεν υπάρχει καμία χώρα που να είναι διατεθειμένη να τις κάνει, ούτε καν οι ΗΠΑ.
Επίσης, στο πολύκροτο σχέδιο Κούσνερ δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη για Παλαιστινιακό κράτος. Σκεφτείτε δηλαδή τι θα γινόταν αν το 1947, οι Βρετανοί είχαν πει στην ηγεσία των Εβραίων στην Παλαιστίνη – το σημερινό Ισραήλ – ότι σας προσφέρουμε ανύπαρκτες επενδύσεις και δε θα αποκτήσετε ποτέ κράτος. Τι θα απαντούσαν τότε οι Εβραίοι;
Ο Κούσνερ και η διαπραγματευτική του ομάδα ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν αξιόπιστη συνομιλητές στην Παλαιστινιακή πλευρά, δεδομένου ότι η Χαμάς και Ισλαμική Τζιχάντ συνεχίζουν να επιτίθενται στο Ισραήλ εκτοξεύοντας ρουκέτες. Ταυτόχρονα, η Παλαιστινιακή πλευρά αρνήθηκε την περασμένη εβδομάδα να παρευρεθεί στο συνέδριο που διοργάνωσε ο Κούσνερ. Μεταξύ των καλεσμένων που δεν πήγαν ήταν δισεκατομμυριούχοι Παλαιστίνιοι επιχειρηματίες που απάντησαν ότι «το Παλαιστινιακό θέμα είναι πολιτικό και όχι οικονομικό».
Από όλα αυτά προκύπτει ότι το πολύκροτο σχέδιο Κούσνερ έχει πεθάνει πριν καν παρουσιαστεί στη διεθνή κοινότητα, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τραμπ – θεωρητικά τουλάχιστον – εργάζεται για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή από τότε που ανέλαβε τα ηνία της χώρας.
Βέβαια, το κακό ξεκίνησε από την πρώτη μέρα, όταν ο Τραμπ διόρισε τον δικηγόρο του που ειδικεύεται στις χρεοκοπίες Πρέσβη των ΗΠΑ στο Τελ Αβίβ. Πρώτη δουλειά του Ντέιβιντ Φρίντμαν ήταν να μεταφέρει την αμερικανική Πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, ξεσηκώνοντας κύμα αντιδράσεων, ακόμη και από τις χώρες της Δύσης. Ακόμη χειρότερα, η αναγνώριση των αμφιλεγόμενων υψιπέδων του Γκολάν ως Ισραηλινό έδαφος, αλλά και η δήλωση του Πρέσβη ότι η Ουάσιγκτον θα υποστηρίξει οποιαδήποτε κίνηση του Ισραήλ για προσάρτηση εδαφών στη Δυτική Όχθη.
Με το σχέδιο Κούσνερ και την πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή διαφωνεί και η Σαουδική Αραβία, που αποκλείεται να χρηματοδοτήσει οποιαδήποτε κίνηση των Αμερικανών προς αυτή την κατεύθυνση.
Βέβαια, για να είμαστε και σοβαροί, υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Τραμπ θα μπορούσε ποτέ να λύσει το Παλαιστινιακό ζήτημα;
