Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί πολλά στη χώρα και η οικονομία μετά από πολλές, και αχρείαστες, περιπέτειες επιτέλους έχει σταθεροποιηθεί και η κατάσταση βελτιώνεται σημαντικά.
Σε όλα τα μέτωπα η οικονομία καταγράφει ανάπτυξη δημιουργώντας βάσιμες προσδοκίες ότι τα χειρότερα είναι πίσω μας. Ωστόσο η βελτίωση αυτή δεν είναι αρκετή και σίγουρα δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς: είναι η ελάχιστη που θα μπορούσαμε να πετύχουμε μετά από μια βαθιά οικονομική ύφεση που κράτησε σχεδόν 10 χρόνια. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια βελτίωση - αντίδραση στην ακραία αβεβαιότητα των προηγουμένων ετών.
Ο λόγος είναι ότι η βελτίωση στηρίζεται στη θεαματική βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης ωστόσο ο πυρήνας του προβλήματος της χώρας που οδήγησε στη χρεοκοπία ήταν τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα και η διοικητική ανεπάρκεια. Για τα οποία δεν έχουν γίνει πολλά.
Παρά την άνευ προηγουμένου, σε καιρό ειρήνης, αποεπένδυση που σημειώθηκε στα χρόνια της κρίσης η σταθεροποίηση μετά το 2015 – 2016 δεν έχει οδηγήσει σε αύξηση επενδύσεων. Η χαμηλή πτήση των επενδύσεων, επενδύσεις άκρως απαραίτητες για την βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας, αποτυπώνουν όλα τα προβλήματα της διοικητικής ανεπάρκειας, της γραφειοκρατία, της υπερφορολόγησης, του δυσανάλογα υψηλού μη μισθολογικού κόστους και τα άλλα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα. Τα οποία δεν έχουν αντιμετωπιστεί.
Η αδυναμία προσέλκυσης επενδύσεων, σε μια συγκυρία εξαιρετικά αυξημένης ρευστότητας στην ΕΕ και παγκοσμίως, αποτελεί τον καθρέφτη της οικονομίας και των μεγάλων προβλημάτων που εξακολουθούμε να κάνουμε πως δεν μας αφορούν.
