Απομυζώντας την άτυχη κότα με τα χρυσά αυγά
Τον 16ο αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία βρίσκονταν στο ζενίθ της ισχύος της, όμως δεν χρειάστηκαν παρά 200 χρόνια για να εισέλθει σε πορεία παρακμής. Λίγο μετά, στα μέσα του 1850 είχε αποσπάσει τον χαρακτηρισμό του «βαριά ασθενή», για να σβήσει οριστικά το 1923.
Οι ιστορικοί ακόμα διαφωνούν για το τι έγινε κατά τη διάρκεια αυτών των τριών αιώνων και τις αιτίες που οδήγησαν στη κατάρρευση. Ωστόσο οι περισσότεροι συμφωνούν πως μια από τις βασικές αιτίες ήταν η φορολογία.
Σταθερή αύξηση του κεφαλικού φόρου, συνεχής φορολογική επιβάρυνση των αγροτών, έκτακτοι φόροι που αρχικά επιβάλλονταν σε περιόδους κρίσης, κυρίως πολέμους, μονιμοποιήθηκαν ως ετήσιοι.
Όπως γράφουν οι ιστορικοί: «Οι τάξεις που ζούσαν από τέλη και φόρους στη διάρκεια του 17ου και 18ου αιώνα είχαν αποδοθεί σε μια μακροχρόνια απομύζηση της άτυχης κότας που γεννούσε τα χρυσά αυγά».
Κάπως έτσι και στην Ελλάδα σήμερα, η κυβέρνηση φαίνεται να πιστεύει πως έχει λύσει τα προβλήματά της απομυζώντας αχόρταγα τον άτυχο ιδιωτικό τομέα, ο οποίος όμως δεν γεννά χρυσά αυγά αλλά παλεύει για να επιβιώσει.
Αντί να ενισχυθούν και στηριχθούν η παραγωγή, οι επενδύσεις και η επιχειρηματικότητα εξοντώνονται φορολογικά προκειμένου η κυβέρνηση να μοιράζει επιδόματα – ελεημοσύνη σε αυτούς που θεωρεί εκλογική πελατεία αλλά και να συντηρεί έναν δημόσιο μηχανισμό που ζει και αναπνέει για να δημιουργεί εμπόδια και προβλήματα σε πολίτες και επιχειρήσεις.
Το πολιτικό προσωπικό δεν ασχολείται όμως με αυτά και ίσως να μην μπορεί να ασχοληθεί όταν η «στρατηγική», οι κινήσεις και οι προτεραιότητες έχουν διάρκεια 24ώρου, το πολύ.
g.papadogiannis@economistas.gr