Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει άρθρο πρώην ανταποκριτή του Market Watch στη Μόσχα, ο οποίος εξηγεί ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός του Πούτιν πίσω από την εξαγγελία της αναγνώρισης της ανεξαρτησίας των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.
Όπως λέει, αρκεί κάποιος να κάνει μία βόλτα στη Μόσχα και γρήγορα θα νοιώσει τη μυρωδιά της βενζίνης και την παρουσία της στην οικονομία, τις υποδομές και τις γεωπολιτικής τάσης.
Συγκεκριμένα, τονίζει ότι ο βασικός στόχος είναι ένας και μοναδικός: η προστασία των ενεργειακών συμφερόντων της Μόσχας.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει παρουσιάσει μία εθνικιστή ρητορική για την στρατιωτική επέμβαση της χώρας του στις δύο επαρχίες της Ανατολικής Ουκρανίας, που σε μεγάλο βαθμό ελέγχουν οι αυτονομιστές που στηρίζει το Κρεμλίνο, όμως η βασική του ανησυχία είναι τα ενεργειακά συμφέροντα της Μόσχας.
Το ίδιο ίσχυε και το 2014 υποστηρίζει ο δημοσιογράφος, όταν ο Πούτιν προσάρτησε την Κριμαία, και ο δημοσιογράφος ήταν ανταποκριτής της Wall Street Journal στη Μόσχα και έγραφε για τη μελλοντικές κινήσεις του Ρώσου Προέδρου στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ.
Για να κατανοήσει κανείς τα κίνητρα του Κρεμλίνου, αρκεί να γνωρίζει ότι η φτωχοποιημένη και πολύ μικρότερη από την ΕΕ οικονομία της Ρωσίας βασίζεται σε ποσοστό 40% των εσόδων της από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ΕΕ. Οποιαδήποτε διαταραχή απειλεί την οικονομική ασφάλεια της χώρας.
Για το εμπόριο πετρελαίου και φυσικού αερίου, η Μόσχα βασίζεται σε δύο γερασμένους αγωγούς, ο ένας περνάει από τη Λευκορωσία και άλλες χώρες και ο δεύτερος από την Ουκρανία. Γι’ αυτόν, η Μόσχα πληρώνει κάθε χρόνο δύο δισεκατομμύρια σε αμοιβή διέλευσης.
Όσον αφορά στις απόψεις του Κρεμλίνου, μία αλλαγή στην στάση του Κιέβου και στήριξη προς τη Δύση θα αποτελέσει μία οικονομική σύμπραξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως η συνθήκη που ήταν έτοιμη να υπογράψει η Ουκρανία με την ΕΕ το 2014 ή ακόμα και η υποψία ότι μπορεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ – και τα δύο αυτά ενδεχόμενα θα θεωρούνταν από το Κρεμλίνο ως «πολεμική πράξη».
Ταυτόχρονα, έχουν παραπεμφθεί στις καλένδες οι προσπάθειες του Κρεμλίνου για ξένες επενδύσεις και για μεγαλύτερη σχέση του Κρεμλίνου με τις διεθνείς χρηματαγορές. Από τότε που χτίζονταν οι ουρανοξύστες στη Μόσχα, χάρη στα πετροδόλαρα, το Κρεμλίνο κάνει βήματα πίσω αντί για εμπρός.
Εν τω μεταξύ, στην Ουκρανία αυξάνονταν οι ανησυχίες για τη φτωχοποίηση, επίσης, της χώρας τους, αλλά και την αυξημένη διαφθορά του πολιτικού συστήματος, που έχει μείνει σε πρακτικές Σοβιετίας.
Στο εσωτερικό της χώρας του, ο Πούτιν έχει καταφέρει να πουλήσει επικοινωνιακά τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία σε εθνικιστική βάση – αλλάζοντας ακόμα και την ιστορία της χώρας ως προς την ανεξαρτησία της.
