Τα οφέλη της εισόδου των γυναικών στην αγορά εργασίας
Στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας και υπονόμευση στην ανάπτυξη των επιχειρήσεων φέρνουν οι ανισότητες μεταξύ αντρών και γυναικών όπως τονίζουν σε άρθρο τους στο World Economic Forum, η διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και ο αναπληρωτής διευθυντής του ΔΝΤ Τζόναθαν Όστρι. Ταυτόχρονα υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα για την χάραξη πολιτικής που θα γεφυρώσει το χάσμα των φύλων που δεν έχει πέσει ποτέ κάτω από το 7%.
Μια πρόσφατη μελέτη από στελέχη του ΔΝΤ διαπιστώνει ότι οι φραγμοί για τις γυναίκες που εισέρχονται στο εργατικό δυναμικό είναι δαπανηρότεροι από ότι εκτιμώνταν κατά την προηγούμενη έρευνα και τα οφέλη από το κλείσιμο των χασμάτων μεταξύ των φύλων είναι ακόμη μεγαλύτερα από ότι πιστεύαμε προηγουμένως. Επομένως, οι φορείς χάραξης πολιτικής πρέπει να επικεντρωθούν στην επείγουσα άρση των φραγμών.
Όπως αναφέρουν, η ανάλυσή προέρχεται από την παρατήρηση ότι οι γυναίκες και οι άνδρες φέρνουν διαφορετικές δεξιότητες και οπτικές γωνίες στο χώρο εργασίας, συμπεριλαμβανομένων διαφορετικών στάσεων απέναντι στον κίνδυνο και τη συνεργασία. Μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι η οικονομική απόδοση των επιχειρήσεων βελτιώνεται με εταιρικά συμβούλια στα οποία εκπροσωπούνται εξίσου τα δύο φύλα.
Παραδόξως, προηγούμενες μελέτες δεν εξέτασαν τις μακροοικονομικές επιπτώσεις αυτών των μικροοικονομικών στοιχείων. Ωστόσο, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι γυναίκες και οι άνδρες αλληλοσυμπληρώνονται στην παραγωγική διαδικασία, δημιουργώντας ένα πρόσθετο όφελος από την αύξηση της απασχόλησης των γυναικών για την ανάπτυξη. Η προσθήκη περισσότερων γυναικών στο εργατικό δυναμικό θα αποφέρει μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη από την ισόποση αύξηση των ανδρών εργαζομένων (γεγονός που αντανακλά το γεγονός ότι η ελαστικότητα της υποκατάστασης γυναικών και ανδρών στην παραγωγή είναι χαμηλή, στη φρασεολογία των οικονομολόγων).
Μεγαλύτερη ώθηση στην ανάπτυξη: Επειδή οι γυναίκες φέρνουν νέες δεξιότητες στον εργασιακό χώρο, η αύξηση της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης από την προσθήκη γυναικών στο εργατικό δυναμικό (με τη μείωση των φραγμών στη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό) είναι μεγαλύτερη από ό, τι είχε προηγουμένως θεωρηθεί. Πράγματι, η άσκηση βαθμονόμησης μας δείχνει ότι, για το κάτω μισό των χωρών στο δείγμα μας από την άποψη της ανισότητας των φύλων, το κλείσιμο του χάσματος μεταξύ των φύλων θα μπορούσε να αυξήσει το ΑΕΠ κατά μέσο όρο κατά 35%. Τα τέσσερα πέμπτα των κερδών αυτών προέρχονται από την προσθήκη εργαζομένων στο εργατικό δυναμικό, αλλά το ένα πέμπτο των κερδών οφείλεται στην επίδραση της διαφορετικότητας των φύλων στην παραγωγικότητα.
Υψηλότερη παραγωγικότητα: Κατά την ερμηνεία παλαιότερων δεδομένων σε καταστάσεις όπου το χάσμα των φύλων έχει μειωθεί με την πάροδο του χρόνου, η συμβολή στην ανάπτυξη από τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας (ή τα συνολικά οφέλη από την παραγωγικότητα) είναι υπερεκτιμημένη. Ένα μέρος του κέρδους που αποδίδεται στην παραγωγικότητα οφείλεται στην αύξηση της συμμετοχής των γυναικών με την πάροδο του χρόνου.
Ανώτερα εισοδήματα ανδρών: Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μισθοί των ανδρών θα αυξηθούν επίσης ως αποτέλεσμα της μεγαλύτερης ένταξης των γυναικών στο εργατικό δυναμικό, καθώς η παραγωγικότητα θα αυξηθεί. Αυτό είναι σημαντικό επειδή αυτοί οι υψηλότεροι μισθοί θα ενισχύσουν τη στήριξη στην άρση των φραγμών που αποτρέπουν τις γυναίκες από την αξιοπρεπή εργασία.
Μια μεγαλύτερη ανταμοιβή για τη μείωση των φραγμών των φύλων κατά μήκος αναπτυξιακών δρόμων: Η άνοδος του τομέα των υπηρεσιών που κατευθύνεται από την οικονομική ανάπτυξη φέρνει περισσότερες γυναίκες στο εργατικό δυναμικό. Ωστόσο,τα εμπόδια στην απασχόληση των γυναικών επιβραδύνουν αυτή τη διαδικασία. Αυτοί οι φραγμοί ποικίλλουν μεταξύ περιφερειών και χωρών και είναι πολύ μεγάλοι σε ορισμένα μέρη του κόσμου – ισοδύναμοι με φορολογικούς συντελεστές για την απασχόληση των γυναικών έως 50 τοις εκατό. Και οι αντίστοιχες απώλειες ευημερίας (λαμβάνοντας υπόψη την κατανάλωση και τον ελεύθερο χρόνο) είναι μεγάλες, ακόμη και αν αποδεχθούμε το γεγονός ότι η «οικιακή παραγωγή» μειώνεται όταν οι γυναίκες εισέρχονται στο εργατικό δυναμικό. Για παράδειγμα, διαπιστώνεται ότι το κόστος της κοινωνικής πρόνοιας υπερβαίνει το 20% στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και στη Νότια Ασία.
Αν και δεν υπάρχει “ασημένια σφαίρα”, υπάρχουν πολλές πολιτικές που μπορούν να συμβάλουν στη μείωση των χασμάτων μεταξύ των φύλων. Αυτά περιλαμβάνουν τη θέσπιση νόμων για να διασφαλιστεί ότι οι γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα στην ιδιοκτησία και την πρόσβαση σε πιστώσεις. Η μεταρρύθμιση των φόρων (για παράδειγμα, αντικαθιστώντας την οικογενειακή φορολογία με την ατομική φορολογία και παρέχοντας φοροελαφρύνσεις) μπορεί να ενθαρρύνει τη συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό των ατόμων με χαμηλό εισόδημα. Η αντιμετώπιση της ανισότητας των φύλων στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδοτούμενης από το δημόσιο άδειας μητρότητας και πατρότητας, της διευρυμένης παιδικής μέριμνας και της διαθεσιμότητας φροντίδας ηλικιωμένων, μπορεί να αυξήσει τη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας. Η βελτίωση της πρόσβασης στις υποδομές μεταφορών, ηλεκτρικής ενέργειας και νερού μπορεί επίσης να συμβάλει στην άνοδο της συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό.
Αυτές οι ανησυχίες δεν είναι όλες καινούργιες, αλλά υπάρχει μια ανανεωμένη αίσθηση του κατεπείγοντος. Για χρόνια, το ΔΝΤ βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της ανάλυσης πολιτικών που υπογραμμίζει το οικονομικό κόστος της ανισότητας και των πιθανών διορθωτικών μέτρων. Γνωρίζουμε ότι οι άνισοι όροι ανταγωνισμού μεταξύ γυναικών και ανδρών έχουν σημαντικό οικονομικό κόστος και μπορούν να παρεμποδίσουν την οικονομική υγεία των εθνών. Αυτό που τώρα μαθαίνουμε είναι ότι αυτά τα κόστη είναι ακόμη μεγαλύτερα από όσο νομίζαμε. Τώρα που βλέπουμε την πλήρη εικόνα, το αίτημα για μεγαλύτερη ισότητα των φύλων έχει γίνει ακόμη πιο επιτακτικό.