Το Solar Orbiter τράβηξε κοντινές θεαματικές φωτογραφίες του Ήλιου και αποκάλυψε έναν «ηλιακό σκαντζόχοιρο»
Το διαστημικό σκάφος Solar Orbiter τράβηξε μια σειρά από κοντινές και εντυπωσιακές εικόνες του Ήλιου, φέρνοντας στο φως για πρώτη φορά νέες λεπτομέρειες του άστρου μας, μεταξύ άλλων τον λεγόμενο «ηλιακό σκαντζόχοιρο», έναν περίεργο πίδακα καυτών και κρύων αερίων που παρατηρείται για πρώτη φορά στην ηλιακή επιφάνεια. Ο «σκαντζόχοιρος», όπως βαφτίστηκε από τους επιστήμονες, έχει έκταση 25.000 χιλιομέτρων, περίπου διπλάσια από τη διάμετρο της Γης, καλύπτοντας παρόλα αυτά ένα μικρό μόνο τμήμα της διαμέτρου του Ήλιου (1,4 εκατ. χλμ).
Όπως ανακοίνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), που είναι επικεφαλής της αποστολής του Solar Orbiter σε συνεργασία με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), το σκάφος είχε επίσης την ευκαιρία να παρατηρήσει το νότιο πόλο του Ήλιου. Είναι η πρώτη φορά που οποιοδήποτε επίγειο ή διαστημικό τηλεσκόπιο τράβηξε τόσο λεπτομερείς εικόνες αυτής της περιοχής του μητρικού άστρου μας, η οποία πιστεύεται ότι παίζει ρόλο κλειδί στη δημιουργία του ηλιακού μαγνητικού πεδίου.
Για «εικόνες που πραγματικά κόβουν την ανάσα», έκανε λόγο ο ηλιακός φυσικός Νταβίντ Μπέργκμανς του Βασιλικού Αστεροσκοπείου του Βελγίου, επικεφαλής επιστήμονας και υπεύθυνος για την υπεριώδη κάμερα (Extreme Ultraviolet Imager) του σκάφους, η οποία τραβά υψηλής ανάλυσης εικόνες των χαμηλότερων στρωμάτων της ατμόσφαιρας του Ήλιου, του ηλιακού στέμματος.
Το Solar Orbiter,το οποίο είχε εκτοξευθεί τον Φεβρουάριο του 2020 και φέρει δέκα επιστημονικά όργανα (εννέα ευρωπαϊκά και ένα αμερικανικό), έκανε την πρώτη του προσέγγιση στον Ήλιο στις 26 Μαρτίου φθάνοντας στο λεγόμενο περιήλιο. Θα κάνει το επόμενο κοντινό πέρασμά του στις 13 Οκτωβρίου, σε ακόμη μικρότερη απόσταση από το άστρο, οπότε αναμένεται να τραβήξει ακόμη πιο λεπτομερείς εικόνες. Αλλά μόνο μετά το 2026 το σκάφος θα μπορέσει να «δει» τις πολικές περιοχές του Ήλιου πιο άμεσα από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν.
Ο κύριος επιστημονικός στόχος της αποστολής είναι η μελέτη της σύνδεσης ανάμεσα στον Ήλιο και στην ηλιόσφαιρα, τη μεγάλη «φυσαλίδα» στο διάστημα, η οποία εκτείνεται πέρα από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και είναι γεμάτη με ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια, κυρίως του ηλιακού «ανέμου». Είναι η κίνηση αυτών των σωματιδίων και των σχετιζόμενων ηλιακών μαγνητικών πεδίων που δημιουργούν τον διαστημικό «καιρό». Απώτερος σκοπός είναι η καλύτερη πρόβλεψη από τους επιστήμονες αυτού του καιρού, που μπορεί να έχει επιπτώσεις για τη Γη.