Σε επίπεδο των χωρών της Ε.Ε. και Ευρωζώνης το ποσοστό των ανθρώπων ηλικίας άνω των 65 ετών έχει διπλασιαστεί στην περίοδο 1960-2018 και διαμορφώνεται στην περιοχή του 20%. Μπορεί στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης να βρίσκεται η Ιαπωνία, με 27% των κατοίκων της άνω των 65 ετών και αύξηση 381% σε σχέση με το 1960, όμως ακολούθως και μέχρι την 20η θέση της κατάταξης περιλαμβάνονται μόνον χώρες της -κυριολεκτικά- Γηραιάς Ηπείρου.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 7η θέση της κατάταξης παγκοσμίως με το 20,4% των κατοίκων να είναι ηλικίας άνω των 65 ετών και να εμφανίζει αύξηση 189% σε σχέση με το 1960.
Πιο γερασμένη χώρα στην Ευρώπη εμφανίζεται η Ιταλία και ακολουθούν Πορτογαλία, Γερμανία και Φινλανδία. Εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, η Τουρκία με ποσοστό 8,2% βρίσκεται στην 78η θέση, η Αλβανία με 13,2% στην 55η θέση και η ΠΓΔΜ με 13,3% στην 54η θέση.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με τέτοια ποσοστά το εύλογο ερώτημα είναι ποια είναι η λύση στην οποία θα καταλήξουν οι διαμορφωτές της μακροπρόθεσμης ευρωπαϊκής πολιτικής, δεδομένου ότι οι βασικοί ανταγωνιστές της ενωμένης Ευρώπης είναι αρκετά νεότεροι.
Στις ΗΠΑ το ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 ετών ανέρχεται σε 15,4% και υπολείπεται πέντε μονάδων της Ε.Ε., ενώ στην Κίνα διαμορφώνεται περίπου στο μισό, στο 10,6% έναντι -μόλις- 3,7% το 1960.
