DW: Ο ασθενής πρόεδρος και τα τρία σενάρια

Το θέμα που κυριαρχεί στον γερμανικό τύπο είναι η μόλυνση του Ντόναλντ Τραμπ με κορωνοϊό. Tο Spiegel Οnline παραθέτει τα τρία σενάρια. Το πρώτο είναι ότι οι εξελίξεις θα αποτελέσουν καταστροφή για τον Τραμπ και τους Ρεπουμπλικανούς. «Ο Τραμπ βρίσκεται ήδη σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις πολύ πίσω από τον αντίπαλό του Τζο Μπάιντεν (…) Η είδηση της μόλυνσής του από κορωνοϊό μπορεί να καθορίσει το αποτέλεσμα -εις βάρος του (…) Mέχρι πρόσφατα ο Τραμπ δήλωνε ότι στην κρίση του κορωνοϊού τα χειρότερα έχουν περάσει.»

Το δεύτερο σενάριο βλέπει τον Τραμπ να βγαίνει ενισχυμένος. Κάπως έτσι: «Ο Τραμπ ανάρρωσε από τον κορωνοϊό μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα σχετικά χωρίς προβλήματα. Έπειτα εμφανίζεται ως ο μεγάλος νικητής στο υπόλοιπο της προεκλογικής εκστρατείας. Θα παρουσιάσει την γρήγορη ανάρρωση ως απόδειξη της προσωπικής του δύναμης, θα εμφανιστεί άτρωτος. Κλασικός Τραμπ». Το τρίτο και πιο δυσοίωνο σενάριο βλέπει «πολιτική κρίση». Σύμφωνα με το αμερικανικό Σύνταγμα: «Εάν ο Τραμπ απουσιάζει επί μακρόν λόγω σοβαρής ασθένειας, ο αντιπρόεδρος Mάικ Πενς θα μπορούσε να αναλάβει τα καθήκοντά του (…) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια μόνιμη, σοβαρή ασθένεια του Τραμπ θα βύθιζε τις ΗΠΑ σε κρίση. Ούτε οι Ρεπουμπλικάνοι ούτε οι Δημοκρατικοί έχουν σχέδιο για το πώς να το αντιμετωπίσουν πολιτικά (…) Αν οι Ρεπουμπλικάνοι λόγω της ασθένειας του Τραμπ προσπαθήσουν να αναβάλουν τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου, οι Δημοκρατικοί θα μπορούσαν να το αποτρέψουν στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Πιθανότατα αυτό θα έκαναν. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η επικεφαλής των Δημοκρατικών Νάνσυ Πελόσι θα ψηφίσει υπέρ της αναβολής τώρα που η νίκη για το κόμμα της φαίνεται τόσο κοντά.»

Aπό την πλευρά της η Süddeutsche Zeitung σχολιάζει: «Ο πρόεδρος Τραμπ έπεσε θύμα της δικής του ύβρεως. Με το να κυκλοφορεί χωρίς μάσκα και χωρίς να τηρεί αποστάσεις μέσα στα πλήθη, επλήγη ο ίδιος. Ένα μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά: τεσσεράμισι εβδομάδες πριν από τις εκλογές οι ΗΠΑ βιώνουν μια καμπή στον προεκλογικό αγώνα. Μια εκλογική μονομαχία που δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με άλλη ως προς το δράμα παίρνει άγνωστες μέχρι τώρα διαστάσεις».

Και η Handelsblatt επιχειρεί σε σχόλιο μια εκτίμηση για το πώς μπορεί να λειτουργήσει η ασθένεια του Τραμπ στην έκβαση της προεκλογικής του εκστρατείας: «Βραχυπρόθεσμα η μόλυνση με κορωνοϊό προκαλεί στον Τραμπ πολιτική αναστάτωση. Μένουν ακόμη τέσσερις εβδομάδες μέχρι τις εκλογές. Και κανείς δεν μπορεί να πει αυτή τη στιγμή αν η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί (…) Aν ο πρόεδρος αναρρώσει γρήγορα, χωρίς σοβαρά συμπτώματα, θα μπορούσε ακόμη και να φέρει την ασθένεια υπέρ του. Στη Βραζιλία για παράδειγμα ο Μπολσονάρο, μετά την ανάρρωσή του, βγαίνει ενισχυμένος στις δημοσκοπήσεις.»

Το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής και τη στάση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία σχολιάζει το Focus Online, παρατηρώντας: «Έχοντας καταβάλει μεγάλη προσπάθεια οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων από τη μια συμφώνησαν το βράδυ της Παρασκευής στις Βρυξέλλες να απειλήσουν την Τουρκία με κυρώσεις κουνώντας το δάχτυλο κι από την άλλη της έτειναν το χέρι με το δέλεαρ περισσότερης συνεργασίας. Όμως μια τέτοια διφορούμενη χειρονομία δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να δελεάσει τον Ερντογάν (…) Η στάση του Ερντογάν, ο οποίος θυμίζει πασά, προκαλεί στην ΕΕ έντονο εκνευρισμό». Όπως παρατηρεί η ανάλυση ο λόγος είναι ξεκάθαρος: «Ο Ερντογάν κρατά το κλειδί του ευρωπαϊκού προβλήματος διαχείρισης του προσφυγικού και μπορεί να συνεχίσει να εκβιάζει την ΕΕ ότι θα ανοίξει της πύλες προς την ΕΕ σε εκατομμύρια πρόσφυγες. Ταυτόχρονα προκαλεί στο έπακρο Ελλάδα και Κύπρο. Η Σύνοδος έπρεπε να απαντήσει στις ανησυχίες τους χωρίς να κλείσει εντελώς την πόρτα στην Τουρκία (…) Στη γλώσσα της διπλωματίας αυτό καλείται λύση 'διπλής κατεύθυνσης'»

Στη συνέχεια η ανάλυση ασκεί κριτική στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ και σημειώνει: «Η αδυναμία της ΕΕ στην εξωτερική πολιτική είναι χρόνια και συστημική. Δεν οφείλεται μόνο στις εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων όπως η Γαλλία και οικονομικών δυνάμεων με εμπορικά συμφέροντα στην Τουρκία όπως η Γερμανία αλλά και στα ιστορικά τραύματα χωρών όπως η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Αυστρία και η Ουγγαρία, που πάνε πίσω στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οφείλεται επίσης στην αρχή της ομοφωνίας, η οποία επέτρεψε στην Κύπρο να καθυστερήσει τόσο πολύ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μια απόφαση για κυρώσεις έναντι αξιωματούχων της Λευκορωσίας, έως ότου τα υπόλοιπα κράτη-μέλη να μην αποκλείσουν τουλάχιστον μια σκληρότερη στάση έναντι της Τουρκίας». Κλείνοντας η ανάλυση παρατηρεί ότι ενώ η ΕΕ προσπαθούσε για άλλη μια φορά να υπερβεί «ανυπέρβλητες δυσκολίες», ένας άλλος διεθνής συνασπισμός, «το ΝΑΤΟ, το οποίο πρόσφατα επικρίθηκε ως ξεπερασμένο μοντέλο, κατάφερε να αμβλύνει τις πιθανότητες στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο.»