Μία πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά και ταυτόχρονα τρομακτική, τοποθέτηση έκανε ο επιστήμονας που έχει γράψει ένα από τα κορυφαία βιβλία για την τεχνητή νοημοσύνη. Μιλώντας στην εφημερίδα, Guardian, ο καθηγητής, Στούαρντ Ράσελ, δήλωσε ότι ακόμα και οι ειδικοί έχουν «τρομάξει» από τις επιτυχίες τους στον τομέα και συνέκρινε την πρόοδο στην τεχνητή νοημοσύνη με την κατασκευή της ατομικής βόμβας.
Ο καθηγητής του Μπέρκλεϊ και ιδρυτής του σχετικού κέντρου ερευνών στις ΗΠΑ είπε ότι οι ειδικοί θεωρούσαν εδώ και χρόνια ότι θα καταφέρουν μέσα στον αιώνα που διανύουμε να φτιάξουν μηχανές πιο έξυπνες από τους ανθρώπους και τόνισε ότι πρέπει να υπογραφούν διεθνείς συνθήκες και την ανάπτυξη της συγκεκριμένης τεχνολογίας.
Ο καθηγητής είπε στη βρετανική εφημερίδα ότι η επιστημονική κοινότητα τώρα αρχίζει να συνειδητοποιεί την επίδραση που έχει στον πραγματικό κόσμο η τεχνητή νοημοσύνη, η οποία στηρίζει πολλές πτυχές της σύγχρονης ζωής, από τις μηχανές αναζήτησης έως τις τραπεζικές συναλλαγές, την πρόοδο στην αναγνώριση προσώπων, τις μηχανές μετάφρασες και άλλες εξελίξεις των τελευταίων ετών.
Ο Ράσελ – ο οποίος έγραψε το 1995 το βιβλίο «Τεχνητή Νοημοσύνη: Μία σύγχρονη προσέγγιση και που κάνει σχετικά σεμινάρια στο BBC – υποστηρίζει ότι πρέπει να γίνουν πολλά πράγματα ώστε οι άνθρωποι να ελέγχουν την ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Και δίνει ένα εξαιρετικό παράδειγμα, υποστηρίζοντας ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνο να ζητήσουμε από την τεχνητή νοημοσύνη να θεραπεύσει τον καρκίνο. Αυτό που θα έκανε θα ήταν να γεμίσει με όγκους τον ανθρώπινο πληθυσμό ώστε να κάνει εκατομμύρια παράλληλα πειράματα κάνοντας τους ανθρώπους πειραματόζωα.
Όπως εξήγησε, αυτό θα συμβεί, επειδή αυτή είναι η λύση για να βρεθεί η θεραπεία του καρκίνου. Όμως, η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να λάβει υπ’ όψιν ότι οι άνθρωποι δε γίνεται να γίνουν πειραματόζωα, ενώ υπάρχουν και οικονομικοί, αλλά και ηθικοί περιορισμοί.
Ο Ράσελ υποστηρίζει ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της τεχνητής νοημοσύνης που διαθέτουμε και αυτά που βλέπουμε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο, εκτιμά ότι η ανθρωπότητα θα φτάσει σε αυτό το επίπεδο μέσα στον αιώνα που διανύουμε. «Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από τα δέκα χρόνια – οι πιο αισιόδοξες – έως και μερικές εκατοντάδες χρόνια».
Άλλη μία πηγή ανησυχίας είναι το ότι μία μηχανή δε χρειάζεται να είναι πιο έξυπνη από τους ανθρώπους σε όλους τους τομείς για να αποτελεί σημαντική απειλή και για του λόγου το αληθές δίνει το παράδειγμα της λειτουργίας του αλγορίθμου των κοινωνικών δικτύων, τα οποία αποκτούν μεγάλο έλεγχο των ανθρώπων – χρηστών.
«Οι αλγόριθμοι χειρίζονται το χρήστη, του κάνουν πλύση εγκεφάλου ώστε η συμπεριφορά του να είναι πιο προβλέψιμη, ώστε να κάνει περισσότερα κλικ και να αγοράζει περισσότερα πράγματα», εξηγεί.
Άλλος ένας παράγοντας ανησυχίας είναι η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στα όπλα, τα οποία θα μπορούν να σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους.
Αυτοί είναι οι λόγοι που ο Ράσελ ζητά να ληφθούν μέτρα και να θεσπιστούν κανόνες για τους ερευνητές, τους νομοθέτες και τις συνθήκες ώστε να είναι ασφαλής η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης.
