Στο τραπέζι φόροι και εισφορές όσο καταγράφονται οι ζημιές της πανδημίας
Η ατέρμονη συζήτηση για το αν οι φόροι και οι εισφορές ειδικά στην εργασία “φρενάρουν” την απασχόληση και την ανάπτυξη, φαίνεται ότι ξεφεύγει από το ακαδημαϊκό επίπεδο, όσο οι χώρες “μετράνε” τις πληγές της πανδημίας.
Σύμφωνα με τη λίαν επίκαιρη μελέτη του Tax Foundation, σε γενικές γραμμές οι οικονομολόγοι συμφωνούν ότι όσο υψηλότερο είναι το βάρος στην εργασία, τόσο επηρεάζει αρνητικά τα ποσοστά απασχόλησης και φυσικά τους μισθούς. Με αυτήν τη γενική διαπίστωση, οι κυβερνήσεις εκπονούν αυτήν την περίοδο τα σχέδια για την “επόμενη ημέρα” της πανδημίας κι όπως σημειώνουν οι αναλυτές που συνυπογράφουν τη μελέτη, εάν οι χώρες θέλουν να ενθαρρύνουν την απασχόληση, η μείωση του βάρους φόρων- εισφορών είναι ένα ισχυρό “εργαλείο”.
Σύμφωνα με τα συγκριτικά στοιχεία του ΟΟΣΑ, το σύνολο αυτών των βαρών για έναν εργαζόμενο χωρίς παιδιά, διαμορφώνεται στο 36% κατά μέσο. Ειδικά όσον αφορά στην Ευρώπη, που αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη κρίση από καταβολής της, καταγράφονται τα υψηλότερα ποσοστά τέτοιων επιβαρύνσεων και η Ελλάδα με ποσοστό 40,8% καταλαμβάνει την 14η θέση. Θα πρέπει, δε, να σημειωθεί ότι από αυτό το βάρος, μόνο το 8,2% αφορά σε φόρο εισοδήματος και τα υπόλοιπα είναι εισφορές. Η εικόνα διαφοροποιείται προς το χειρότερο για ζευγάρι εργαζομένων με 2 παιδιά, καθώς το συνολικό βάρος φόρων- εισφορών ανεβαίνει στο 41,2%.
Κάποιες κυβερνήσεις κινούνται στη λογική ότι με αυτούς τους υψηλούς φόρους, μπορούν να χρηματοδοτηθούν περισσότερες και ποιοτικότερες δημόσιες υπηρεσίες. Ωστόσο, σύμφωνα με τη μελέτη, το κόστος αυτών των υπηρεσιών μπορεί να υπερβαίνει το 50% ενός μέσου μισθού ή στην καλύτερη περίπτωση το 30%. Η ελληνική κυβέρνηση, πριν ξεσπάσει η κρίση της πανδημίας, είχε προγραμματίσει σχέδιο μείωσης των φόρων στο εισόδημα (συντελεστές της φορολογικής κλίμακας και της εισφοράς αλληλεγγύης), όπως επίσης ταχύτερη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες. Ο σχεδιασμός αυτός “παγώνει”, ωστόσο από τη νέα χρονιά θεωρείται βέβαιο ότι θα εξαντληθούν δημοσιονομικά και ταμειακά περιθώρια για μειώσεις φόρων, ως καταλύτης για την ανάκαμψη.
Υπάρχει, όμως και η άλλη... ματιά, ενισχύοντας για μια ακόμα φορά τους φόβους ότι αυτά τα χρηματοδοτικά προγράμματα- μαμούθ, με την “ομπρέλα” της Ευρώπης, όπως επίσης η αναστολή των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας, θα έχουν αντίτιμο. Η συζήτηση, περί κάλυψης των τεράστιων ελλειμμάτων που θα προκαλέσει η πανδημία και μέσω αύξησης φόρων, δεν είναι στον αέρα, ειδικά στις χώρες του Βορρά.
Μετά τις εισηγήσεις του επικεφαλής του Συνταξιοδοτικού Ταμείου της Φινλανδίας περί “coronataxes” σε όλη την Ευρώπη για την επόμενη πενταετία, μια ακόμα έρευνα στη Φινλανδία δείχνει ότι το θέμα είναι υπαρκτό. Το 24% των Φινλανδών τάσσεται υπέρ της αύξησης φόρων προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι επιπτώσεις στο κράτος πρόνοιας της χώρας, το 18% τάσσεται υπέρ της περικοπής κοινωνικών δαπανών, ενώ το 6% των ερωτηθέντων στην έρευνα που δημοσίευσε η Rural Future επιθυμεί αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης!