ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ

Η ΕΚΤ μόλις χθες βελτίωσε ελαφρώς το μακροοικονομικό της σενάριο για την Ευρωζώνη, αλλά όποιος παρακολούθησε έστω με τίτλους τις πυρετώδεις διαβουλεύσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για το Ουκρανικό, αλλά και τις σφοδρές συγκρούσεις στις Βρυξέλλες με φόντο τη συμφωνία Mercosur, αντιλαμβάνεται ότι οι αβεβαιότητες εξακολουθούν να σκιάζουν την Ευρώπη και οι κίνδυνοι ελλοχεύουν στη γωνία.

Τα μηνύματα απάτης, που κατακλύζουν τα κινητά τηλέφωνα και τα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία σαφώς και απειλούν χιλιάδες ανυποψίαστους πολίτες, ωστόσο μοιάζουν με παρωνυχίδα μπροστά στην ένταση, το εύρος και την επικινδυνότητα των επιθέσεων σε επιχειρήσεις και κυβερνητικούς οργανισμούς σε όλον το κόσμο, της Ελλάδας μη εξαιρουμένης.

Νέα χρηματοδοτικά «εργαλεία», περιορισμούς στις βραχυχρόνιες μισθώσεις, αλλαγές στο πλαίσιο των κρατικών ενισχύσεων, έμφαση στη διευκόλυνση των νέων ως προς τη διασφάλιση φτηνής στέγης προβλέπει το πλάνο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη στεγαστική κρίση.

Πάνω από 400 χιλιάδες ανακαινίσεις κατοικιών, θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί ως το 2030 για να πιάσουμε τους στόχους της μείωσης εκπομπών ρύπων, αλλά αν λάβουμε υπόψιν την κατάσταση των κτιρίων και τις εισοδηματικές αντοχές των νοικοκυριών, ο στόχος μοιάζει δύσκολος, αν όχι ανέφικτος.

Όπως πάντα, μια Έκθεση ειδικά για θέματα φοροδιαφυγής, μπορεί να αντιμετωπιστεί είτε ως μισογεμάτο είτε ως μισοάδειο ποτήρι. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την ετήσια Έκθεση της Κομισιόν που μετρά το «κενό» ΦΠΑ, δηλαδή πόσα έσοδα χάνει κάθε ο Προϋπολογισμός σε σχέση με αυτά που θα μπορούσε να εισπράξει.

Κάθε χρόνο, περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια ευρώ σε φορολογικά έσοδα χάνονται στην ΕΕ με τη μορφή φορολογικών «κενών», δηλαδή εσόδων που θα μπορούσαν να εισπραχθούν από τις κυβερνήσεις, αλλά δεν εισπράττονται.

Μετά το ντελίριο της εποχής των παχιών αγελάδων, που κορυφώθηκε το 2008, στην αγορά των χειμερινών κατοικιών επικρατεί «παγετός». Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα και τώρα, που η ζήτηση και οι τιμές καλπάζουν σε όλα τα είδη ακινήτων, οι κατοικίες σε χειμερινούς προορισμούς- ακόμα και τους πιο δημοφιλείς- μένουν στα αζήτητα.

Με σχεδόν διψήφια ποσοστά «έτρεξαν» τα ενοίκια και τον Νοέμβριο, μιλώντας πάντα για τα επίσημα, δηλωμένα στην εφορία στοιχεία και χωρίς να μπορεί να υπολογίσει κανείς πόσο «τρέχουν» τα «μαύρα» μισθώματα, δηλαδή όσα καταβάλλονται χέρι με χέρι, με μετρητό.

«Και τώρα τρέχουμε», είναι αυτό που ακούγεται κυρίως στους διαδρόμους του υπουργείου Οικονομικών, γιατί αν κρίνει κανείς από τις επιδόσεις των υπολοίπων υπουργείων, το στοίχημα της απορρόφησης των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, μοιάζει επίφοβο.

Παρά τον σκληρό ανταγωνισμό από άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης, η Ελλάδα φέτος κατάφερε να σκαρφαλώσει στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης των προορισμών, που έλκουν τους συνταξιούχους ανά τον κόσμο, ειδικά της γηραιάς ηπείρου.

«Κατά την τελευταία δεκαετία (2015-2024), η θερμοκρασία ήταν 1,24 °C υψηλότερη από ό,τι στην προβιομηχανική εποχή, εκ των οποίων 1,22 °C προκλήθηκαν από ανθρώπινες δραστηριότητες. Η παγκόσμια υπερθέρμανση αυξάνεται με ρυθμό 0,2 °C ανά δεκαετία από τη δεκαετία του 1970 και ο αντίκτυπός της έχει ενταθεί περαιτέρω τα τελευταία χρόνια. Η σταθεροποίηση της συγκέντρωσης των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα είναι απαραίτητη για την επιβράδυνση – και τελικά τη διακοπή – της μελλοντικής αύξησης των θερμοκρασιών. Ωστόσο, οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου συνεχίζουν να αυξάνονται».

Στόχος των ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών προγραμμάτων δεν είναι άλλος από την ενίσχυση της συνοχής μεταξύ των κρατών- μελών, ενώ σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή της πανδημίας, λειτούργησαν ως «ασπίδα» για να μην καταρρεύσουν κλάδοι και οικονομίες, όπως συνέβη στο κραχ του 1929.