Αναμφίβολα τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στις επικεφαλίδες των ανακοινώσεων της Κομισιόν, δηλαδή στα 750 δισ ευρώ του προτεινόμενου Ταμείου, στη δοσολογία επιχορηγήσεων- δανείων και φυσικά στο “μερίδιο” των 32 δισ ευρώ που αναλογεί στην Ελλάδα.
Αν σκαλίσει, όμως, κανείς τα πολυσέλιδα συνοδευτικά κείμενα της πρότασης, θα “παγώσει” από το μέγεθος της καταστροφής που προκαλεί- δεν έχει τελειώσει ακόμα- η πανδημία και σίγουρα θα προβληματιστεί αν τα “εργαλεία” που ενεργοποιούνται, θα αποδειχθούν αρκετά για να αντιμετωπιστεί η πρωτοφανής κρίση.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Κομισιόν, στο βασικό σενάριο εργασίας οι ζημιές που θα υποστούν οι επιχειρήσεις πανευρωπαϊκά, ενδέχεται να ξεπεράσουν τα 720 δισ. ευρώ, ενώ στην περίπτωση των ακραίων παραδοχών η “τρύπα” μεγαλώνει πέρα από τα 1,2 τρισ. ευρώ! Για να υπάρχει, δε, καμία αμφιβολία για το πρόβλημα ρευστότητας που θα αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις ή μάλλον για τα συμπτώματα “ασφυξίας”, υπολογίζεται ότι στην καλύτερη περίπτωση το 25-35% θα “πνιγούν” ως το τέλος του χρόνου, έχοντας εξαντλήσει τα κεφάλαια και τα ταμειακά τους διαθέσιμα, ενώ στην περίπτωση του ακραίου σεναρίου το ποσοστό ανεβαίνει στο 50%!!!
Τι σημαίνουν πρακτικά όλα αυτά τα νούμερα; Ότι 180.000- 260.000 ευρωπαϊκές επιχειρήσεις κινδυνεύουν με “κανόνι”, συμπαρασύροντας περίπου 25- 35 εκατομμύρια εργαζόμενους σε αυτές.
Ποιοι κλάδοι κινδυνεύουν
Για να καλυφθούν αυτές οι τρομακτικές ελλείψεις ρευστότητας θα χρειαστούν ως και 500 δισ ευρώ στο... καλό σενάριο και περί τα 900 δισ ευρώ στη χειρότερη εκδοχή των πραγμάτων, ενώ αναφορικά με τους κλάδους που βρίσκονται στο “κόκκινο”, η ανάλυση της Κομισιόν μοιάζει να “φωτογραφίζει” τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας: χονδρεμπόριο- λιανεμπόριο, ξενοδοχεία, εστίαση, μεταφορές. Όλες αυτές βρίσκονται αντιμέτωπες με ξαφνικό “θάνατο”, ειδικά αν προσθέσει κανείς το ότι ως και το 75% αυτών των επιχειρήσεων που “στεγνώνουν”, είναι χρηματοδοτικά ευάλωτες λαμβάνοντας υπόψιν το λόγο χρέους/μετοχικού κεφαλαίου.
Σοκ προκαλούν και οι εκτιμήσεις για το επενδυτικό “κενό” που πρέπει να καλυφθεί, όχι μόνο αναφορικά με τη ζημιά που προκάλεσε η πανδημία αλλά κυρίως για τη μετάβαση στην επόμενη ημέρα.
Σύμφωνα με το βασικό σενάριο, το “κενό” που προκάλεσε η πανδημία υπολογίζεται σε 846 δισ ευρώ στη διετία 2020- 2021. Φυσικά η κατάσταση διαφέρει από χώρα σε χώρα, αλλά με βάση τους πίνακες που δημοσιοποίησε η Κομισιόν, η Ελλάδα έχει το τρίτο μεγαλύτερο “κενό” ως προς τις επενδύσεις μηχανολογικού εξοπλισμού, ενώ βρίσκεται μέσα στην πρώτη δεκάδα των χωρών με επενδυτική “τρύπα” στις κατασκευές.
Η πανδημία αποκάλυψε, όμως και αδυναμίες, όπως η εκτεταμένη εξάρτηση από εισαγωγές βασικών αγαθών κι υπηρεσιών, με αποτέλεσμα να φαντάζει μονόδρομος η ενίσχυση της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρώπης σε φάρμακα, βασικά υλικά για την υψηλή τεχνολογία, τρόφιμα κ.λ.π. Με τις πιο συγκρατημένες εκτιμήσεις, υπολογίζεται ότι χρειάζονται τουλάχιστον 20 δισ ευρώ κάθε χρόνο για επενδύσεις στην κυβερνοασφάλεια, στη ρομποτική, στο 5G, στη βιοτεχνολογία, στα φαρμακευτικά και παραϊατρικά σκευάσματα.
Όσον αφορά στην αποκαλούμενη “πράσινη” μετάβαση και τον ψηφιακό μετασχηματισμό, απαιτούνται τουλάχιστον 595 δισ ευρώ το χρόνο, δηλαδή γύρω στα 1,2 δισ ευρώ στη διετία!
Περί τα 100 δισ ευρώ το χρόνο υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν και για την κάλυψη του “κενού” στις δημόσιες επενδύσεις, με την επισήμανση της Κομισιόν ότι τα προηγούμενα χρόνια της δημοσιονομικής κρίσης, τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων ήταν τα εύκολα θύματα των σχεδίων δημοσιονομικής πειθαρχίας, κάτι που ήταν, όμως, επιβαρυντικό για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες προοπτικές ανάκαμψης αυτών των χωρών. Για να μην υπάρχει, δε, καμία αμφιβολία για τις χώρες που κατέφυγαν σε αυτήν τη λύση, το σχετικό διάγραμμα αναδεικνύει τις διόλου αξιοζήλευτες επιδόσεις της Ελλάδας.
Το κερασάκι στην τούρτα; Οι πρόσθετες χρηματοδοτικές ανάγκες των χωρών της Ένωσης υπολογίζονται σε τουλάχιστον 1,7 τρισ. ευρώ στη διετία 2020- 2021, ενώ αν συνυπολογιστούν και τα 3,7 τρις ευρώ των προ κρίσης αναγκών, ο λογαριασμός ανεβαίνει στα 5,4 τρισ ευρώ. Σημειωτέον ότι σε αυτά δεν συνυπολογίζονται περί τα 5 τρισ ευρώ, που είναι η έκθεση των κρατών απέναντι σε καταπτώσεις εγγυήσεων και πιθανές τραπεζικές ζημιές...
