Όταν αρχίζεις να βλέπεις σε εσωτερικά έγγραφα του Eurogroup, προβληματισμούς για πώς θα αντιμετωπιστεί το αυξημένο Χρέος των κρατών- μελών ή για το ποιοί μηχανισμοί θα αναλάβουν την εποπτεία των (νέων) κανόνων και τις συνέπειες όπου διαπιστώνονται μακροοικονομικές ισορροπίες, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι τα παζάρια για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας έχουν αρχίσει για τα καλά.
Στο σημερινό Eurogroup δεν θα γίνει παρά μόνο μια ανταλλαγή απόψεων για το φλέγον θέμα της οικονομικής διακυβέρνησης στην Ένωση, ωστόσο με φόντο τις διεργασίες για το σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης αλλά και τις προετοιμασίες για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές τον Απρίλιο, η ημερομηνία όπου θα δοθεί η πρώτη σκληρή μάχη είναι η 22α Μαρτίου. Σε εκείνο το Eurogroup, όπως προβλέπει το καλαντάρι που έδωσε η γραμματεία του Eurogroup στις εθνικές αντιπροσωπείες, θα δοθούν οι κατευθύνσεις για το 2023, όταν δεν θα ισχύει, πλέον, η ρήτρα διαφυγής από τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας.
Πέρα από τις ημερομηνίες και τη θεματολογία, που σίγουρα δεν είναι δεσμευτικές αλλά παραμένουν ενδεικτικές των προθέσεων, το ίδιο το έγγραφο θα μπορούσε να πει κανείς με την πρώτη ανάγνωση, ότι αντανακλά την αγωνία των κρατών- μελών για τη μετά Covid εποχή, αλλά με μια... Βόρεια οπτική.
Δεν υπάρχουν π.χ. αναφορές στην ανάγκη διασφάλισης της κοινωνικής συνοχής σε αυτήν την περίεργη μεταβατική περίοδο, όπου ξεσπούν κι άλλες εστίες «πυρκαγιάς» π.χ. η ενεργειακή κρίση. Δεν γίνεται, επίσης, μνεία στο ρόλο των δημόσιων δαπανών, οι οποίες αποδείχθηκαν σωτήριες για επιχειρήσεις- νοικοκυριά στην περίοδο της πανδημίας. Αντ’ αυτών, καταγράφεται η διαπίστωση ότι οι παραδοχές και οι κανόνες της οικονομικής διακυβέρνησης έχουν ξεπεραστεί, έχουν αποδυναμωθεί κι ως εκ τούτου αποτελεί πρόκληση η αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων. Ποιές είναι αυτές οι προκλήσεις;
- Η υποστήριξη των επενδύσεων για την “πράσινη” και την ψηφιακή μετάβαση
- Η εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την αύξηση της παραγωγικότητας
- Η πρόληψη και διόρθωση των μακροοικονομικών ισορροπιών ειδικά από τη στιγμή που αποτελεί εστία ανησυχίας η δημοσιονομική σταθερότητα λόγω του αυξημένου Χρέους και της γήρανσης του πληθυσμού
- Η ανάγκη για ένα απλοποιημένο δημοσιονομικό πλαίσιο και ένα υψηλότερο ποσοστό «ιδιοκτησίας»
Θα ήταν τουλάχιστον αφελής, όποιος θεωρεί ότι οι αποφάσεις για το μέλλον της Ευρωζώνης μπορούν να ληφθούν χωρίς να συμφωνήσει η Γερμανία. Ποιά είναι, όμως, η θέση της; Το ενημερωτικό σημείωμα από την ελληνική πρεσβεία στο Βερολίνο, είναι άκρως αποκαλυπτικό και λίαν κατατοπιστικό, καθώς επιβεβαιώνει ότι η γερμανική γραμμή χαράσσεται ανεξαρτήτως «χρώματος» της κυβέρνησης.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Πρόεδρο του Ινστιτούτου του Μονάχου Ifo, C. Fuest- παλιό γνώριμο της Ελλάδας από την εποχή των Μνημονίων- «η ανάγκη διατήρησης της διεθνούς επιρροής της Γερμανίας, δια μέσω της δημοσιονομικής της ορθοδοξίας είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ». Κατά το Γερμανό «σοφό», η μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας δεν πρέπει να γίνει προς την κατεύθυνση της αύξησης των δημοσιονομικών περιθωρίων αλλά της ισορροπίας μεταξύ ευελιξίας και πειθαρχίας.
