Σκληρό παζάρι με τους Θεσμούς για την α’ κατοικία
Είναι από τις λίγες φορές τα τελευταία δυόμισι χρόνια, που το οικονομικό επιτελείο και οι επικεφαλής των Θεσμών βρίσκονται σε αντιπαράθεση και μάλιστα για ένα τόσο σημαντικό θέμα, όπως η προστασία της α’ κατοικίας των ευάλωτων νοικοκυριών.
Η διαβούλευση, που γίνεται στην τελική φάση της 13ης αξιολόγησης αυτές τις ημέρες, θα ήταν, μάλιστα, αχρείαστη, αν ο ειδικός Φορέας, τον οποίο προβλέπει το πλαίσιο της «2ης ευκαιρίας», είχε τεθεί σε λειτουργία μαζί με τις διατάξεις του νέου Πτωχευτικού το περασμένο καλοκαίρι.
Ως γνωστόν, στο προπτωχευτικό στάδιο, οι οφειλέτες μπορούν να έρθουν σε συνεννόηση με τις τράπεζες και τους διαχειριστές, να βάλουν σε ρύθμιση τα χρέη τους, με το Κράτος να βάζει «πλάτη» επιδοτώντας τις δόσεις αυτών των ρυθμίσεων με ποσά από 70 ως 210 ευρώ μηνιαίως. Για τα νοικοκυριά, που αδυνατούν να καλύψουν και αυτές τις ρυθμίσεις κηρύσσοντας πτώχευση, ειδικός Φορέας αποκτά την α’ κατοικία και τους την εκμισθώνει, ενώ συνεχίζεται η κρατική επιδότηση με το ίδιο ποσό στο μηνιαίο μίσθωμα. Το πρόβλημα, που είχε εντοπιστεί από πέρσι, είναι το χρονικό “κενό” μεταξύ της πτώχευσης των νοικοκυριών και της λειτουργίας του νέου Φορέα, ο οποίος στην καλλίτερη περίπτωση θα πάρει μπροστά στις αρχές του επόμενου χρόνου.
Πολιτικά, είναι προφανές ότι το υπουργείο Οικονομικών δεν θα μπορούσε να αφήσει στον “αέρα” τους χιλιάδες ευάλωτους, που θα κινδύνευαν να χάσουν το σπίτι τους, πόσο μάλλον όταν έχει συμπεριληφθεί η ασφαλιστική δικλείδα του νέου Φορέα στο πλαίσιο της “2ης ευκαιρίας” και μάλιστα κατόπιν συμφωνίας με τους Θεσμούς. Επιπλέον και οι ίδιες οι τράπεζες δεν έχουν καμία διάθεση και πρόθεση να ξεσπιτώσουν χιλιάδες νοικοκυριά, από τη στιγμή που υπάρχει λύση. Ποιά είναι αυτή;
Μέχρι να λειτουργήσει ο νέος Φορέας- η προκήρυξη αναμένεται τον επόμενο μήνα- οι ευάλωτοι θα συνάπτουν προσωρινή ρύθμιση με τις τράπεζες και τους διαχειριστές, η οποία θα επιδοτείται από το Κράτος με ποσά ως 210 ευρώ, ενώ οι οφειλέτες θα συμβάλλουν με 50 ευρώ μηνιαίως.
Το σχέδιο, που υποστηρίζεται και από τις τράπεζες, βρήκε «τοίχο» στους Θεσμούς, οι οποίοι επικαλούμενοι για μια ακόμα φορά την περιβόητη «κουλτούρα πληρωμών», απάντησαν στην ελληνική πλευρά ότι υπάρχει κίνδυνος για «μονιμοποίηση» αυτού του προσωρινού πλαισίου, δημιουργώντας έτσι μια ακόμα εστία «λιμναζόντων» δανείων, όπως αυτά του νόμου Κατσέλη.
Η εκτίμηση ή μάλλον η πεποίθηση της ελληνικής πλευράς είναι ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το σχέδιο των μεταβατικών ρυθμίσεων για τα ευάλωτα νοικοκυριά, θα προχωρήσει, πόσο μάλλον όταν πίσω από αυτές τις εμμονές των ξένων τεχνοκρατών κρύβεται η διάθεση τους να χρησιμοποιήσουν την απειλή των πλειστηριασμών ως μοχλό πίεσης για ρυθμίσεις δανείων.