Το στοίχημα της επενδυτικής βαθμίδας -Η νευρικότητα στις αγορές «χορεύει» τα ομόλογα
Η σημερινή, τελευταία επίσκεψη στην Αθήνα του Κλάους Ρέγκλινγκ, τουλάχιστον με την ιδιότητα του επικεφαλής του ESM, σηματοδοτεί για την Ελλάδα το τέλος μιας εποχής- όχι ιδιαιτέρως φωτεινής- και την αρχή μιας νέας, όπου η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας φαντάζει και είναι ο πρώτος στρατηγικός στόχος.
Οι εκθέσεις από την DBRS και τη Moody’s προσγείωσαν στην πραγματικότητα όσους πετούσαν στα σύννεφα και ονειρεύονταν αναβαθμίσεις- εξπρές. Παράλληλα επιβεβαίωσαν και δικαίωσαν τη στρατηγική της βήμα προς βήμα προσέγγισης, που εφαρμόζει με... θρησκευτική ευλάβεια το οικονομικό επιτελείο, γνωρίζοντας ότι και η παραμικρή στραβοτιμονιά σε αυτήν την περίεργη συγκυρία, θα μας φέρει πίσω.
Χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει ακόμα το τοπίο, όσον αφορά στις αλλαγές που δρομολογούνται (;) στο Σύμφωνο Σταθερότητας, στην Αθήνα αναγνωρίζουν ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι, θα μοιάζουν με κινούμενη άμμο. Από τη μια, νοικοκυριά κι επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν μέτρων στήριξης απέναντι στις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης. Τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών κι Ενέργειας έχουν εκπονήσει έναν οδικό χάρτη με ενεργειακές επιδοτήσεις ως το επόμενο καλοκαίρι, που εκτιμάται ότι θα αρχίσει να αποκλιμακώνεται η κρίση, αλλά παράλληλα ο Προϋπολογισμός του 2023 ενσωματώνει και μόνιμες εισοδηματικές ενισχύσεις 3,2 δισ ευρώ, μέσω αύξησης μισθών- συντάξεων.
Από την άλλη, το οικονομικό επιτελείο είναι υποχρεωμένο να κρατά τα... λουριά και να “φρενάρει” τα αιτήματα για παροχές που ξεφεύγουν από το πλάνο. Βασικό στοιχείο της δημοσιονομικής στρατηγικής για το 2023 είναι η επιστροφή σε πρωτογενή πλεονάσματα γύρω στο 1% και αυτή ακριβώς η αναγκαιότητα αποτυπώνεται στις εκθέσεις των Οίκων Αξιολόγησης, ως προϋπόθεση για να επιστρέψει η Ελλάδα στην πολυπόθητη επενδυτική βαθμίδα.
Μια ματιά στο ταμπλό αρκεί να πείσει και τον πλέον επιφυλακτικό ή κακόπιστο, ότι οι έντονες αναταράξεις που έχει προκαλέσει (και) η ενεργειακή κρίση, απειλούν να “βυθίσουν” όποιον σημαδέψει τα “βράχια”.
Θα μπορούσε να σταθεί κανείς στο ελληνικό 10ετές, που έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 4,4%, ωστόσο αν ανοίξει η εικόνα, θα διαπιστώσει ότι ανάλογη είναι η πίεση στο ιταλικό χαρτί και αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού η Ιταλία χαρακτηρίζεται “ωρολογιακή βόμβα” για την Ευρωζώνη, όχι μόνο γιατί πρέπει να σηκώσει περί τα 200 δισ ευρώ ως το τέλος του χρόνου από τις αγορές, αλλά κυρίως γιατί το προφίλ του Χρέους της προκαλεί νευρικότητα. Και σίγουρα δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς το γεγονός ότι το γερμανικό Bund έχει “πετάξει” στο 1,8% από το -0,3% μέσα σε αυτό το 12μηνο της κρίσης.
Με “όπλο” τον “καθαρό” δημοσιονομικό σχεδιασμό- παρά τα μέτρα στήριξης που θα “τρέχουν”- τους σταθερά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης (τουλάχιστον 2,1% για το 2023) αλλά και τις κινήσεις “ματ” για την extra ελάφρυνση του Χρέους, όπως η πρόωρη αποπληρωμή 2,7 δισ ευρώ από τα πανάκριβα διμερή δάνεια του 1ου Μνημονίου, η πεποίθηση στο οικονομικό επιτελείο είναι ότι θα γίνει και το τελευταίο βήμα για την αναβάθμιση στην επενδυτική βαθμίδα στις αρχές του β’ εξαμήνου του 2023...