Την περασμένη εβδομάδα, οι ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες για μία άτυπη Σύνοδο Κορυφής, με αντικείμενο τις σχέσεις με το Πεκίνο, τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη σε οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο. Κατέληξαν να συζητούν για το brexit (ξανά).
Στη Βρετανία, εδώ και 33 μήνες – από τότε που έγινε το δημοψήφισμα για την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση – οι βουλευτές δεν καταφέρνουν να καταλήξουν σε συμφωνία για τους όρους του brexit. Αυτό φυσικά έχει περιπλέξει την κατάσταση στους κόλπους της ΕΕ, η οποία αυτή τη στιγμή χρειάζεται απεγνωσμένα να αποφασίσει μία κοινή γραμμή απέναντι στη διαρκή ισχυροποίηση της Κίνας στην παγκόσμια σκηνή.
Τον επόμενο μήνα, ο Κινέζος πρωθυπουργός, Λι Κετσιάνγκ θα επισκεφτεί τις Βρυξέλλες για μία Σύνοδο με Ευρωπαίους ηγέτες, πριν πάει στην Κροατία για να συναντηθεί με τους εκπροσώπους των 16 χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, το σχήμα που κατά πολλούς απειλεί την ενοποίηση της ΕΕ.
Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ, την ώρα που η Ευρώπη είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Κίνας μετά τις ΗΠΑ, με περισσότερο από 1 δισ. δολάρια σε συναλλαγές καθημερινά μεταξύ των δύο πλευρών. Η δημιουργία μίας κοινής πολιτικής απέναντι στο Πεκίνο είναι βασικό ζήτημα των Βρυξελλών, το οποίο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτύχει.
Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών για το πώς θα βρεθεί η ισορροπία μεταξύ Βρυξελλών και Πεκίνου, με πολλές χώρες-μέλη, με πρώτη τη Γερμανία, να ανησυχούν όλο και περισσότερο για τις προκλήσεις σε σχέση με την Κίνα, είτε στο οικονομικό επίπεδο, είτε σε θέματα ασφαλείας. Την ώρα που άλλες χώρες καλωσορίζουν τη συνεργασία με το Πεκίνο και τις Κινεζικές επενδύσεις.
Η «πείνα» για τις Κινεζικές επενδύσεις ήταν εμφανής στη Ρώμη τον περασμένο μήνα, καθώς οι ηγέτες της Ιταλίας έστρωναν το κόκκινο χαλί για τον Κινέζο Πρόεδρο, Σι Ζινπίνγκ. Η Ιταλία έγινε η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή χώρα και το πρώτο μέλος της G7 που υπέγραψε για τη συμμετοχή της στην Κινεζική πρωτοβουλία, «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος».
Όπως τονίζουν ειδικοί αναλυτές στο CNN, η συμμετοχή μίας χώρας όπως η Ιταλία δεν αποτελεί μόνο μία μεγάλη οικονομική νίκη για τον Σι Ζινπίνγκ, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί ένα τοίχος μέσα στην Ευρώπη. Η Κίνα προτιμά να κάνει δουλειές με κάθε ευρωπαϊκή χώρα ξεχωριστά, παρά να χρειάζεται να αντιμετωπίσει τους 27 ως ένα ισχυρό μπλοκ χωρών.
Το ίδιο έκανε και η χώρα μας, αλλά και η Ουγγαρία. Η Ελλάδα έχει γίνει σύμμαχος – κλειδί της Κίνας, με αποτέλεσμα να προωθεί κάποια Κινεζικά συμφέροντα έναντι ευρωπαϊκών. Ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα για την προκλητικότητα του Πεκίνου στην αμφιλεγόμενη Νότια Σινική Θάλασσα, αλλά και η παρέμβαση της Αθήνας για να μπλοκάρει το ευρωπαϊκό ψήφισμα το 2017 για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα.
Αναλυτές θεωρούν ότι η Ελλάδα φοβήθηκε να μην εκνευρίσει την Κινεζική κυβέρνηση και να χάσει την πρόσβαση στις οικονομικές ευκαιρίες και τις επενδύσεις που έχει υποσχεθεί το Πεκίνο στην Αθήνα, με αποτέλεσμα να διασπάσει το ευρωπαϊκό μέτωπο.
Η τακτική του Πεκίνου είναι απλή: «Διαίρει και βασίλευε» και κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, πέφτουν στην φάκα των «καρότων» που πετά η Κίνα με τη μορφή επενδύσεων αντί να δουν το πραγματικό μακροπρόθεσμο συμφέρον του να διαπραγματεύεται η Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα σύνολο ισχυρών χωρών.
