Αν η χώρα δεν κερδίσει τη μάχη της ανάπτυξης όλα τα άλλα πολύ σοβαρά μέτωπα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, από την παιδεία και την ασφάλεια μέχρι τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης και το δημογραφικό, είναι από χέρι χαμένα.
Μετά από 10 χρόνια αδιάκοπης ανόδου στις ξένες αγορές η εικόνα τους το τελευταίο διάστημα θυμίζει τα …καζινόχαρτα, που είχαν διαπρέψει στο Χρηματιστήριο Αθηνών το 1997.
Η κυβέρνηση την τελευταία τριετία έμαθε πάρα πολλά για το πώς λειτουργεί, πραγματικά, ο κόσμος. Ας ελπίσουμε ότι το 2019 δεν θα χρειαστεί να μάθει και την έννοια του κινδύνου αγοράς.
Το ότι οι τράπεζες θα χρειαστούν πρόσθετα κεφάλαια είναι δεδομένο. Αυτό όμως που δεν είναι καθόλου δεδομένο είναι οι συνθήκες και ο χρόνος κάτω από τις οποίες θα απευθυνθούν στους επενδυτές.
Ο φιλοπαίγμων Φρεντερίκ Μπαστιά, ίσως σχολίαζε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και εν πάση περιπτώσει αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί εύκολα με μερικές ακόμα προσλήψεις ειδικών ψυχολόγων για την υποστήριξη των εκπαιδευτικών που θα διδάσκουν σε άδειες αίθουσες.
Ο βασικός λόγος που δεν μπορούμε να βγούμε από το τέλμα της κρίσης είναι η διαχειριστική αδυναμία: η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης να διαχειριστούν την καθημερινότητα.
Αποχαιρετώντας την ποσοτική χαλάρωση (που δεν είδαμε ποτέ)
Από τη λίστα των αγορών ομολόγων που πραγματοποίησε η ΕΚΤ λείπει η χώρα που ίσως είχε την μεγαλύτερη ανάγκη του ευρωπαϊκού υπερ-όπλου ρευστότητας: η Ελλάδα.
