3 «αγκάθια» και 3 νέες δοκιμασίες για το υπουργείο Οικονομικών
Η πρώτη αποστολή πέτυχε, τα 767 εκατ. ευρώ θα φτάσουν στην Αθήνα μαζί με τον… Αη Βασίλη, ο Χρήστος Σταϊκούρας πήρε τα εύσημα από τους συναδέλφους του στο Eurogroup για τον μεταρρυθμιστικό οίστρο της κυβέρνησης, αλλά μέσα σε αυτές τις λίγες παραγράφους της ανακοίνωσης της Ευρωομάδας βρίσκονται οι σπόροι της επόμενης δοκιμασίας.
Ο Φεβρουάριος είναι πολύ κοντά- τότε υποτίθεται είναι προγραμματισμένη η επόμενη επίσκεψη των Θεσμών- και τα «αγκάθια» δεν είναι ευκαταφρόνητα, πόσο μάλλον όταν αυτήν τη φορά θα δοκιμαστεί η συνέπεια της σημερινής κυβέρνησης, έναντι των δεσμεύσεων που η ίδια ανέλαβε. Το πρώτο «αγκάθι» αφορά στη μείωση και τον έλεγχο των κρατικών χρεών προς τους ιδιώτες, που έχουν καταστεί το πιο κακόγουστο ανέκδοτο της όψιμης μνημονιακής περιόδου, καθώς αντί να λιγοστεύουν, αυγάτιζαν μήνα με το μήνα, αντικατοπτρίζοντας τις αρρυθμίες της ελληνικής γραφειοκρατίας αλλά και τη διάθεση των Αρχών να πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα.
Με σταθερό το επίπεδο των οφειλών του Δημοσίου πάνω από τα 2 δις ευρώ μαζί με τις εκκρεμείς επιστροφές φόρων, το υπουργείο Οικονομικών δεσμεύθηκε σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα. Ως το τέλος του έτους, οι «καθαρές» οφειλές θα πρέπει να έχουν περιοριστεί στο 1 δις ευρώ και τα υπόλοιπα να έχουν «καθαρίσει» μέσα στο 2020, με μια μικρή εξαίρεση περίπου 140 εκατ. Ευρώ από τις εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης.
Δεύτερο «αγκάθι» οι προσλήψεις στο Δημόσιο. Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται, καθώς αν και η κυβέρνηση έχει χαρακτηρίσει ως υπεράριθμους 5.200 συμβασιούχους ικανοποιώντας τους Ευρωπαίους, φαίνεται ότι υπάρχει διαφωνία στο πώς θα «μετρήσουν» περίπου 7.700 προσωρινά απασχολούμενοι που θα γίνουν αορίστου χρόνου για να καλύψουν πάγιες ανάγκες, αφού η Κομισιόν δεν συμφωνεί ότι πρέπει να εξαιρεθούν από τον κανόνα 1:1.
Τρίτο «αγκάθι» οι ιδιωτικοποιήσεις. Αν και η κυβέρνηση έδειξε διάθεση να «τρέξει» και να ξεμπλοκάρει όλα τα μεγάλα projects, στην πράξη αποδεικνύεται ότι υπάρχουν κι άλλου είδους εμπόδια. Η σύγκρουση γιγάντων για το Καζίνο στο Ελληνικό είναι, ίσως, η πιο χαρακτηριστική περίπτωση.
Εκτός από τα «αγκάθια», ο δρόμος της 5ης αξιολόγησης έχει και σοβαρές δοκιμασίες. Κατ’ αρχάς, επιβεβαιώθηκε η ενόχληση των Ευρωπαίων από την 4μηνη παράταση του πλαισίου προστασίας για την πρώτη κατοικία και πλέον η κυβέρνηση καλείται να παρουσιάσει μια ολιστική προσέγγιση στο Πτωχευτικό, συμπεριλαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης για όλα τα περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών. Επιπλέον, το Κράτος καλείται να βάλει τέλος στο σήριαλ των δανείων που τελούν υπό την εγγύηση του Δημοσίου, ενώ η τρίτη δοκιμασία φαντάζει πολιτικά ακόμα πιο δύσκολη, αφού η κυβέρνηση δεσμεύθηκε να «καθαρίσει» τις εκκρεμείς αιτήσεις υπαγωγής στο νόμο Κατσέλη αλλά και να βελτιώσει τη διαδικασία των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, που σε ποσοστό 62% κηρύσσονται άγονοι.
Πέρα από τα «αγκάθια» και τις δοκιμασίες, το υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει παράλληλα να βρει τρόπους να ξεφύγει από τις παγίδες που κρύβει η διαδικασία της αλλαγής χρήσης των κερδών του Ευρωσυστήματος. Αν και η Αθήνα κατάφερε να συμπεριληφθεί το θέμα στην ανακοίνωση του Eurogroup και να ξεκινήσει έτσι επισήμως η τεχνική διαβούλευση, υπάρχουν «ψιλά» γράμματα που… «μυρίζουν» γερμανικό δάκτυλο και δείχνουν ότι η υπόθεση δεν είναι καθόλου εύκολη.
Κατ’ αρχάς, οι επενδύσεις που θα χρηματοδοτούνται από τα ANFA- SMP θα πρέπει να είναι κοινά συμφωνημένες (mutually agreed), συνεπώς η Αθήνα ΔΕΝ μπορεί να ρίξει χρήμα όπου κρίνει σκόπιμο, αν δεν συμφωνήσει το Eurogroup, δηλαδή οι Γερμανοί. Επιπλέον, η αλλαγή χρήσης ΔΕΝ μπορεί να οδηγήσει σε παράκαμψη των συμφωνημένων δημοσιονομικών στόχων (in line with the agreed fiscal targets), συνεπώς η κυβέρνηση θα πρέπει να εγκαταλείψει οριστικά τα σχέδια για by pass στο 3,5%, αφού τα εν λόγω έσοδα θα εξακολουθήσουν να εξαιρούνται από τον υπολογισμό του πλεονάσματος σύμφωνα με τους κανόνες της Ενισχυμένης Εποπτείας….