Δεδομένη και αναπόφευκτη θεωρείται η πρώτη αύξηση επιτοκίων από την ΕΚΤ μετά το Νοέμβριο του 2011, καθώς τα “γεράκια” επέβαλαν την άποψη ότι μόνο έτσι μπορεί να ανακοπεί ο πληθωρισμός που “καλπάζει”. Είναι, όμως, έτσι;
“Ετοιμαζόμαστε να πυροβολήσουμε τα πόδια μας”, λέει με φανερό προβληματισμό πηγή με άμεση γνώση των “μαχών”, που γίνονται εδώ και μήνες στη Φρανκφούρτη. “Δυστυχώς έχουν πάρει το πάνω χέρι”, συμπληρώνει η ίδια πηγή και είναι ενδεικτικό ότι ο Ολλανδός Κεντρικός Τραπεζίτης, ένα από τα “γεράκια”, πήγε ένα βήμα παραπέρα, ζητώντας διπλή αύξηση επιτοκίων τον Ιούλιο, δηλαδή 0,50% και όχι 0,25%!
Αναμφίβολα η επικείμενη αύξηση επιτοκίων δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, ούτε είναι το αποτέλεσμα σκληρών παζαριών και πιέσεων των τελευταίων μηνών. Στην πραγματικότητα όλα ξεκίνησαν όταν ο Μ. Ντράγκι, ο αποκαλούμενος και “Σούπερ Μάριο”, έβαλε στο “ψυγείο” τα συμβατικά “εργαλεία” νομισματικής πολιτικής και κάνοντας πράξη το “whatever it takes”, έβαλε απέναντι του τους Γερμανούς και τους λοιπούς Βόρειους, που πολέμησαν όσο μπορούσαν ακόμα και το έκτακτο QE.
Πλέον, με τον πληθωρισμό στην Ευρώπη να “τρέχει” με 7,5% και με τις ΗΠΑ να έχουν προχωρήσει ήδη σε αυξήσεις επιτοκίων, τα “γεράκια” πέρασαν τη “γραμμή” τους. “Δεν πρόκειται να θεραπεύσει το πρόβλημα”, παρατηρεί πηγή από το ευρωπαϊκό στρατόπεδο, θέτοντας το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων. Που βασίζονται αυτές οι ενστάσεις; Το “εργαλείο” της αύξησης επιτοκίων μοιάζει παντελώς ακατάλληλο, γιατί πολύ απλά ο υψηλός πληθωρισμός δεν είναι αποτέλεσμα “υπερθέρμανσης” των οικονομιών, αλλά εκρηκτικής αύξησης του κόστους Ενέργειας.
Ποιος είναι ο φόβος όσων εκφράζουν ανοικτά τις επιφυλάξεις τους για τη “συνταγή” της αύξησης επιτοκίων; Τι “βλέπουν” και οι αγορές και ταράζονται; Τον εφιάλτη του στασιμοπληθωρισμού, δηλαδή ενός συνδυασμού υψηλών τιμών και μηδενικής ή αρνητικής ανάπτυξης. “Ακόμα κι αν ο πληθωρισμός τους επόμενους μήνες υποχωρήσει, αυτό θα οφείλεται στην υψηλή βάση σύγκρισης του 2021 και των αρχών του 2022. Οι τιμές θα παραμένουν υψηλές”, εξηγεί πηγή, με άμεση γνώση των διεργασιών στη Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες, προειδοποιώντας για τους κινδύνους που είναι μπροστά μας.
Ο κίνδυνος φυσικά δεν είναι ακαδημαϊκός. Απειλεί ειδικά τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά, τα οποία από το περασμένο καλοκαίρι, βλέπουν το μίγμα των ανατιμήσεων σε πρώτες ύλες, βασικά είδη διατροφής και ενέργεια, να “ροκανίζει” το διαθέσιμο εισόδημα τους. Αν σε αυτό το πλήγμα προστεθεί η αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης υφιστάμενων ή νέων δανείων, το αποτέλεσμα είναι προφανές.
