Τι αναζητά η Ελλάδα στην Ινδία
Η Ινδία, που ήδη «τρέχει» με τη μεγαλύτερη ταχύτητα απ’ όλες τις οικονομίες του πλανήτη, ετοιμάζεται να κάνει άλμα προς τα εμπρός, αναλαμβάνοντας τα ηνία του παγκόσμιου εμπορίου.
Η Ελλάδα, έστω με καθυστέρηση δεκαετιών, επιδιώκει να συσφίξει τους εμπορικούς και επενδυτικούς δεσμούς της με την Ινδία, αποκτώντας πρόσβαση σε μια αγορά 250 εκατομμυρίων ανθρώπων, που αποτελούν τη μεσαία τάξη της χώρας.
Η παρουσία 70 επιχειρήσεων και πολύ περισσότερο του ίδιου του Πρωθυπουργού, αν μη τι άλλο μαρτυρά ότι αυτήν τη φορά η ελληνική πλευρά είναι «διαβασμένη» και δεν προτίθεται να χάσει την ευκαιρία, όπως συνέβη με μεγάλους ελληνικούς ομίλους στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν δήλωναν ότι η Ινδία βρίσκεται εκτός… στρατηγικού τους ενδιαφέροντος, για να διαπιστώσουν πολύ σύντομα ότι έχασαν το τρένο από Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους.
Το μεγάλο project
Την τελευταία δεκαετία, η χωρητικότητα των μεγάλων λιμανιών στην Ινδία έχει διπλασιαστεί, ο χρόνος διεκπεραίωσης των μεγάλων πλοίων έχει μειωθεί σε λιγότερο από 24 ώρες σε σύγκριση με τις 42 ώρες και η ακτοπλοϊκή κίνηση φορτίου διπλασιάστηκε καθ’ όν χρόνο συνεχίζεται ο εκσυγχρονισμός της υλικοτεχνικής της υποστήριξης. Με την επόμενη κίνηση, η Ινδία θα αλλάξει πίστα.
Η Κυβέρνηση Modi δίνει μεγάλη σημασία και προτεραιότητα στο ρόλο των θαλάσσιων οδών στο παγκόσμιο εμπόριο και στην δημιουργία αξιόπιστων παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού, ιδιαίτερα μετά το κορωνοϊό. Όπως επισημαίνει ειδικό, ενημερωτικό δελτίο της ελληνικής πρεσβείας, στο πλαίσιο αυτό και με πρωτοβουλία της, η οποία κορυφώθηκε στη σύνοδο κορυφής των G20 φέτος στο Νέο Δελχί, επετεύχθη ιστορική συναίνεση για την πραγματοποίηση του Οικονομικού Διαδρόμου Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης, βήμα που θα φέρει μεγάλη ανάπτυξη στην παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία.
Η εξέλιξη αυτή έχει άμεση σχέση και με την εκπόνηση του μακροπρόθεσμου σχεδίου για την ινδική γαλάζια – θαλάσσια - οικονομία, με ορίζοντα το 2047. Πρόκειται για ένα project 900 δισ ευρώ με κορωνίδα την δημιουργία του Next Generation Mega Port, δηλαδή του διεθνούς λιμένος μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων καθώς και έργων για την ανάπτυξη νησιών, εσωτερικών πλωτών οδών και κόμβων πολλαπλών μεταφορών.
Με απλά λόγια, η Ινδία έχει στόχο να αναπτύξει δυνατότητες διαχείρισης φορτίων 10.000 εκατ. μετρικών τόνων το χρόνο για να ικανοποιεί απρόσκοπτα την κίνηση που θα αναπτυχθεί μέχρι το 2047 και να καταστεί ένα από τα πέντε κορυφαία ναυπηγικά έθνη, με την ανάπτυξη κέντρων ναυπήγησης και επισκευής πλοίων σε πολλά μέρη.
Η ελληνική παρουσία
Το ελληνικό χρώμα στην Ινδία είναι μάλλον «χλωμό». Οι περίπου 20 ελληνικών συμφερόντων εταιρείες, εγκατεστημένες στη χώρα, δεν μπορούν παρά ν’ αντιπροσωπεύουν συνολικά ένα περιορισμένο ποσό σε επενδυτικό κεφάλαιο.
Σύμφωνα με το Τμήμα Πολιτικής και Προώθησης Βιομηχανίας του Υπουργείου Εμπορίου της Ινδίας, το 2018 η Ελλάδα κατέλαβε την 84η θέση μεταξύ των λοιπών επενδυτριών χωρών στην ινδική υπο-ήπειρο, ενώ η αξία των ελληνικών επενδύσεων κατά την χρονική περίοδο Απρίλιο 2000-Ιούνιο 2019, ανήλθε σε μόλις 9 εκατ. Δολάρια.
Ενδιαφέρον υπάρχει; Προφανώς. Πέρα από την αύξηση των εξαγωγών, τα πεδία που μπορούν να χτιστούν «γέφυρες» είναι η Υψηλή Τεχνολογία, οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, Τρόφιμα- Φάρμακα και οι Υποδομές, όπου ήδη καταγράφεται η ινδική παρουσία στο Αεροδρόμιο του Καστελίου.
Ζητούμενο, φυσικά, η αύξηση των τουριστικών ροών από την Ινδία, η οποία αποτελεί τη δεύτερη ταχύτερα αναπτυσσόμενη αγορά εξερχόμενου τουρισμού μετά την Κίνα. Από την πλευρά της τουριστικής δαπάνης, οι ΗΠΑ απορροφούν το 30% του συνόλου της δαπάνης των Ινδών τουριστών.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, τα νησιά Ζάκυνθος, Νάξος διακρίνονται επί του παρόντος στις νέες ινδικές προτιμήσεις, ενώ μετά την Μύκονο ή την Σαντορίνη, και η Αθήνα, αναμένεται να αποτελέσουν σύντομα νέους προορισμούς των Ινδών τουριστών. Σημειωτέον ότι πριν από την πανδημία, καταγραφόταν ετήσια αύξηση κατά 20% των τουριστικών ροών από την Ινδία στην Ελλάδα.