EDITORIAL

Η χώρα έχει βιώσει μια χρεοκοπία, ακόμα παλεύει να μπει σε μια κανονικότητα, και τα πάντα δουλεύουν με την ανευθυνότητα που οδήγησε στο αδιέξοδο.

Η συμφωνία σε συνδυασμό με τα σχέδια της ΤτΕ και του ΤΧΣ, για τη δραστική μείωση του αποθέματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων μπορούν να επιτύχουν τη μεγάλη επιστροφή των τραπεζών σε συνθήκες κανονικότητας.

Πέρα από τις φωνές, τις κραυγές και τον θόρυβο, η μεταμόρφωση του Σύριζα είναι θεαματική. Η σύγκλιση προς την Ευρώπη, η προσαρμογή του στην πραγματικότητα δεν έχει προηγούμενο.

«Κουρέματα», διαγραφές οφειλών, ευνοϊκές ρυθμίσεις και άλλα αντίστοιχα έχουν σοβαρό κόστος. Κόστος που κατά βάση, δεν επιβαρύνει ούτε τους τραπεζίτες, ούτε τους δανειστές αλλά τους φορολογούμενους.

Ίσως δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολίτευση ο ευτελισμός του κοινοβουλίου και της πολιτικής ζωής που ζούμε.

Διότι αν ακολουθεί μια τόσο φιλελεύθερη πολιτική, πέρα από τα λόγια, μια αριστερή κυβέρνηση τι μπορούμε να περιμένουμε από μια πραγματικά φιλελεύθερη κυβέρνηση;

Στην θεωρία, θα σκίζαμε τα μνημόνια, με ένα νόμο – ένα άρθρο. Στην πράξη, λίγους μήνες μετά υπογράψαμε το τρίτο μνημόνιο, τον Αύγουστο του 2015.

Η ελληνική δημόσια διοίκηση συνεχίζει, ακάθεκτη, να δουλεύει με τον τρόπο που δούλευε το 1950, αλλά σε πολύ χειρότερη έκδοση.

Τα χειρότερα είναι πίσω μας όμως η χώρα απέχει πολύ από το σημείο που πρέπει να φτάσει προκειμένου να ξεπεράσει πραγματικά την κρίση.

Δεν υπάρχει ούτε ένα από όλα όσα με τόσο πάθος και απόλυτη βεβαιότητα υποστήριζε πριν λάβει την εξουσία, διαβεβαιώνοντας μάλιστα ότι είναι οι μόνες πραγματικές λύσεις, που να υλοποιήθηκε.

Θα περίμενε κανείς ότι μετά από μια τέτοιο μεγέθους κρίση που δοκίμασε ακραία της αντοχές της χώρας, κάτι θα άλλαζε.

Η χθεσινή έκδοση είχε πραγματική ζήτηση, από μακροπρόθεσμούς, κανονικούς επενδυτές που είχαμε καιρό να δούμε να ασχολούνται με ελληνικό κίνδυνο.