Ένα μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας ανοίγει στις επικείμενες Εθνικές Εκλογές, που πιθανότατα θα πραγματοποιηθούν στις 30 Ιουνίου, για την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα.
Κάποτε υπήρχε μια χώρα όπου όλα τα παιδιά έκαναν, μεταξύ άλλων μαθημάτων, αγγλικά από το δημοτικό σχολείο. Ωστόσο κάτι δεν πήγαινε καλά καθώς ελάχιστα, αν όχι κανένα, από τα παιδιά δεν μάθαιναν αγγλικά στο σχολείο τους.
Τα κόμματα φαίνεται πως έχουν χάσει κάθε επαφή με όλο αυτό το κομμάτι της κοινωνίας. Εργάζονται και απασχολούνται μόνο για τους οπαδούς, τους οπαδούς του χθες που όλο και συρρικνώνονται.
Η ανάκαμψη είναι περιορισμένη και διστακτική και παραμένει μακριά από αυτό που θα περίμενε κανείς ότι θα ακολουθήσει μετά από μια δεκαετία μεγάλης ύφεσης.
Μια μάχη για την εξουσία που δεν αφορά την κοινωνία. Οι πολίτες έχουν κουραστεί, έχουν απογοητευτεί, γυρνούν την πλάτη στην «πολιτική» και κοιτούν τη ζωή τους, την οικογένειά τους, τη δουλειά τους.
Η έξοδος από την κρίση και τα περιβόητα μνημόνια ήρθε περίπου αυτόματα όταν απλά αφήσαμε... τα χέρια από το πιλοτήριο. Όταν απλά παραιτηθήκαμε από την προσπάθεια να σώσουμε τη χώρα.
Η συναίνεση και η σύγκλιση του Σύριζα με τον εαυτό του
Ωστόσο η σύγκλιση είναι αναπόδραστη αν θέλουμε η χώρα να γίνει μια κανονική σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα και ήδη στην πράξη βρισκόμαστε σε μια πορεία σύγκλισης.
Ο Σύριζα ήταν πρωτοστάτης προσελκύοντας πολλούς ψηφοφόρους της λογικής «δεν πληρώνω». Έτσι αν υπάρξει συμβιβασμός κοντά στις θέσεις των θεσμών η κυβέρνηση κινδυνεύει να αποξενωθεί με ένα σημαντικό κομμάτι ψηφοφόρων.
Η αδυναμία προσέλκυσης επενδύσεων, σε μια συγκυρία εξαιρετικά αυξημένης ρευστότητας στην ΕΕ και παγκοσμίως, αποτελεί τον καθρέφτη της οικονομίας και των μεγάλων προβλημάτων που εξακολουθούμε να κάνουμε πως δεν μας αφορούν.
