STORIES

Θα περίμενε κανείς ότι όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης κάποια στιγμή, έστω από τύχη ή σύμπτωση, η χώρα θα έκανε μια σωστή επιλογή.

Μετά από 10 χρόνια αδιάκοπης ανόδου στις ξένες αγορές η εικόνα τους το τελευταίο διάστημα θυμίζει τα …καζινόχαρτα, που είχαν διαπρέψει στο Χρηματιστήριο Αθηνών το 1997.

Η συμβολή της ΕΕ στην ανάπτυξη της χώρας και το εγχώριο πολιτικό προσωπικό.

Η κυβέρνηση την τελευταία τριετία έμαθε πάρα πολλά για το πώς λειτουργεί, πραγματικά, ο κόσμος. Ας ελπίσουμε ότι το 2019 δεν θα χρειαστεί να μάθει και την έννοια του κινδύνου αγοράς.

Το ότι οι τράπεζες θα χρειαστούν πρόσθετα κεφάλαια είναι δεδομένο. Αυτό όμως που δεν είναι καθόλου δεδομένο είναι οι συνθήκες και ο χρόνος κάτω από τις οποίες θα απευθυνθούν στους επενδυτές.

Ο φιλοπαίγμων Φρεντερίκ Μπαστιά, ίσως σχολίαζε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και εν πάση περιπτώσει αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί εύκολα με μερικές ακόμα προσλήψεις ειδικών ψυχολόγων για την υποστήριξη των εκπαιδευτικών που θα διδάσκουν σε άδειες αίθουσες.

Ο βασικός λόγος που δεν μπορούμε να βγούμε από το τέλμα της κρίσης είναι η διαχειριστική αδυναμία: η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης να διαχειριστούν την καθημερινότητα.

Ο δραστικός μετασχηματισμό που προκαλεί η τεχνολογία είναι η μεγαλύτερη προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουν και οι εγχώριες τράπεζες.

Γιατί να φέρουν οι ξένοι τα κεφάλαιά τους και να τα εμπιστευτούν για επενδύσεις στην Ελλάδα όταν εμείς, εδώ, δεν εμπιστευόμαστε τη χώρα μας;

Από τη λίστα των αγορών ομολόγων που πραγματοποίησε η ΕΚΤ λείπει η χώρα που ίσως είχε την μεγαλύτερη ανάγκη του ευρωπαϊκού υπερ-όπλου ρευστότητας: η Ελλάδα.

Περισσότερο πολιτική ομιλία στην Ελλάδα, παρά υπουργού χώρας που αναζητά επενδυτές θύμισε η ομιλία του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, στη Νέα Υόρκη.

Αν κοιτάξει κανείς τα στατιστικά στοιχεία στην ΕΕ θα δει ότι οι ώρες εργασίας του μέσου έλληνα εργαζομένου διαμορφώνονται σε επίπεδα ρεκόρ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Δεν ισχύει το ίδιο για την παραγωγικότητα.